Εφραίμ Φιλοθεΐτης: Η κατάκριση είναι εγωϊσμός

Να αγαπάτε ο ένας τον άλλο και να μην πικραίνεσθε λόγω εγωισμού. Η ταπείνωση είναι ασφαλής οδηγός «δεν αφήνει αυτόν που την έχει να προσκρούσει σε υφάλους απροσεξίας και να συντριβεί» αλλά ως οδηγός φωτεινός οδηγεί άπταιστα επί του ασφαλούς.


Ο εγωισμός είναι το κάκιστο των κακών «αυτός μας δημιουργεί όλα τα σφάλματα, με τους ανυπότακτους λογισμούς. Φοβηθείτε τον και προσπαθείτε να απαλλαγείτε απ' αυτόν, καθώς όσο μένει μέσα μας αχτύπητος, τόσο θα μας πληγώνει με ανάλογους πόνους».

«Παρακαλώ μην κατακρίνετε ο ένας τον άλλο, διότι είναι πέρα για πέρα εγωισμός» ας δικαιολογεί ο αδελφός του αδελφού το σφάλμα, κι αυτό είναι μαρτυρία ταπεινώσεως και αγάπης. Αυτός ο αδελφός που το κάνει αυτό θα βρει πολλή τη χάρη του Θεού «εκείνος όμως που κρίνει και σκανδαλίζει τον πλησίον του, πρέπει να γνωρίζει ότι όχι χάρη δε θα βρει, αλλά και αν κάτι έχει θα το χάσει, για να μάθει το μάθημα της ταπείνωσης διά του παθήματος».

Φοβηθείτε περισσότερο την εσωτερική κατάκριση, αυτή που γίνεται με τους λογισμούς κι αυτό, γιατί δεν έρχεται στο φως με τον προφορικό λόγο, που ενδέχεται να διορθωθεί απ' αυτόν που την ακούει. Προσέξτε, λέω, την ένδοθεν κατάκριση, που ανεπαίσθητα μας ενοχοποιεί θανάσιμα και μας στερεί τη ζωή της θείας χάριτος και μας προσφέρει ως ποτό πικρότατο, την ψυχική νέκρωση.

Πόσα και πόσα δε μας λένε το ιερό Ευαγγέλιο και οι Πατέρες περί κατακρίσεως. Καλύτερα να πέσει από ψηλά, παρά από τη γλώσσα.

Εύχομαι η αγάπη και η ακατακρισία να βασιλεύουν σε όλες τις εκδηλώσεις μεταξύ σας, ώστε το Άγιο Πνεύμα να αναπαύεται στις ψυχές σας.

(από τις «Πατρικές Νουθεσίες» του Γέροντος Εφραίμ, Καθηγουμένου Ιεράς Μονής Φιλοθέου)

Η ΑΓΙΑ ΑΓΑΘΗ Η ΜΑΡΤΥΣ (ΣΥΝΑΞΑΡΙΣΤΗΣ)

Η Αγία Μάρτυς Αγάθη καταγόταν από την Κατάνη της Σικελίας. ( 5 Φεβρουαρίου)

Το λατινικό Μαρτύριον, που είναι αρχαιότερο, όπως και το Εγκώμιον, που συνέταξε ο Πατριάρχης Μεθόδιος, δεν αναφέρουν την ιδιαίτερη πατρίδα της.

Αντίθετα ο Άγιος Συμεών ο Μεταφραστής σημειώνει ότι τόπος καταγωγής της Αγίας ήταν το Παλέρμο. Την πληροφορία αυτή υιοθέτησαν αβασάνιστα και οι υπόλοιποι Συναξαριστές, επώνυμοι και ανώνυμοι.

Την καταγωγή της Αγίας Αγάθης από την πόλη της Κατάνης ενισχύει και ο Άγιος Πέτρος, Επίσκοπος Άργους, στο Εγκώμιον που έγραψε για τον σικελικής καταγωγής, από την πόλη της Κατάνης, Επίσκοπο Μεθώνης Αθανάσιο.

Ο Άγιος Πέτρος αναφέρει μάλιστα ότι στην πόλη αυτή η Αγία γεννήθηκε, ανατράφηκε και μαρτύρησε.

Η Αγία Αγάθη προερχόταν από ευγενική και εύπορη οικογένεια.

Οι γονείς της ήταν ειδωλολάτρες και πρέπει να τους έχασε σε μικρή ηλικία. Όμως η Αγία από παιδί έβαλε στην καρδιά της τον Χριστό και αφιερώθηκε στην Εκκλησία.

Η Αγία Αγάθη μαρτύρησε κατά τους χρόνους του αυτοκράτορα Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Το μαρτύριο της Αγίας άρχισε όταν ομολόγησε την πίστη της στον Χριστό. Πρώτα ασκήθηκε σε αυτήν ένας ψυχικός βιασμός, που είχε διάρκεια τριάντα ημέρες, χωρίς όμως να την κάμψει. Βλέποντας ο έπαρχος της Σικελίας Κυντιανός, άνθρωπος με άγρια ένστικτα, την σταθερότητα της Αγίας, προσπάθησε να μεταστρέψει το φρόνημά της ώστε να θυσιάσει στους θεούς.

Ύστερα την παρέδωσε σε κάποια άπιστη γυναίκα, που την ονόμαζαν Αφροδισία και τις θυγατέρες της, για να την πείσουν να αρνηθεί την πίστη της στον Κύριο.

Όταν άκουσε ο Κυντιανός από την Αφροδισία ότι η Αγία Αγάθη παρέμενε άκαμπτη, πλημμύρισε από οργή. Διέταξε να την οδηγήσουν μπροστά του και άρχισε πάλι τις απειλές.

Στον διάλογο που ακολούθησε, η Αγία υποστήριξε με πνευματική ανδρεία και παρά το νεαρό της ηλικίας της, ότι είναι δούλη Χριστού.

Κατηγόρησε ευθέως τον έπαρχο ότι πιστεύει σε ξόανα και, μάλιστα, αναρωτήθηκε, πως ένας τόσο έξυπνος άνθρωπος παρουσιάζεται με την πίστη του τόσο ανόητος. Ο έπαρχος, μόλις άκουσε αυτό, ράπισε την Αγία και διέταξε να την κρεμάσουν και να την λογχίσουν. Παρά τους φρικτούς πόνους, η Αγία Αγάθη εξακολουθούσε να ομολογεί την πίστη της στον Χριστό και να δηλώνει ότι τα βασανιστήρια της προξενούν χαρά, γιατί είναι πρόσκαιρα. Ο Κυντιανός, έξαλλος από οργή, διέταξε να τον αποκόψουν τον μαστό. Ύστερα από την φρικώδη αυτή πράξη την οδήγησαν στη φυλακή.

Μόλις πλησίασαν τα μεσάνυκτα, επισκέφθηκαν την Αγία ο Απόστολος Πέτρος, με μορφή γέροντα και ένας Άγγελος, με μορφή παιδιού, που κρατούσε λαμπάδα. Άπλετο φως πλημμύρισε το υγρό και σκοτεινό κελί της Αγίας. Ο Απόστολος γιάτρεψε τις πληγές της και αποκατέστησε τον κομμένο μαστό. Η πόρτα της φυλακής άνοιξε και οι λοιποί κρατούμενοι ωθούσαν την Αγία να αποδράσει. Αυτή, όμως, σκεπτόμενη από τη μια ότι θα τιμωρηθούν οι δεσμοφύλακες αν δραπετεύσει και από την άλλη ότι έπρεπε να υπομείνει το μαρτύριο, δεν έφυγε από το δεσμωτήριο.

Την τέταρτη ημέρα, ο Κυντιανός την προσάγει στο δικαστήριο. Εκεί της επαναλαμβάνει ότι αν δεν υπακούσει στο αυτοκρατορικό διάταγμα και δεν θυσιάσει στους θεούς, θα θανατωθεί. Καμιά όμως απειλή δεν έκαμψε την Αγία. Ομολόγησε και πάλι την πίστη της στον Χριστό και επέδειξε τις θεραπευμένες πληγές της. Ο απάνθρωπος τότε έπαρχος διέταξε να ρίξουν γυμνή την Αγία πάνω σε αιχμηρά κεραμίδια, που πάνω τους έκαιγαν κάρβουνα. Ξαφνικά, μεγάλος σεισμός έγινε στην πόλη της Κατάνης και προξένησε πολλές ζημιές. Ανάμεσα στα θύματα ήταν ο σύμβουλος του έπαρχου Σιλουανός και ο φίλος του Φαλκόνιος. Μπροστά σε αυτήν την κατάσταση ο Κυντιανός διέταξε να μεταφέρουν την Αγία στη φυλακή. Μέσα στο δεσμωτήριο η Αγία προσευχήθηκε στον Κύριο και Τον ευχαρίστησε για τη δύναμη που της χάρισε. Και μόλις τελείωσε την προσευχή της, παρέδωσε το πνεύμα της. Ήταν το έτος 251 μ.Χ

Ο λαός της Κατάνης, έντονα θορυβημένος από το γεγονός, διαμαρτυρήθηκε στον έπαρχο. Στη συνέχεια, μετέφεραν το τίμιο λείψανό της σε ασφαλές μέρος. Τότε παρουσιάσθηκε ένας λευκοντυμένος νεαρός, άγνωστος στους αυτόχθονες, ο οποίος κατευθύνθηκε προς τον τάφο της Αγίας Αγάθης και πάνω σε μαρμάρινη πλάκα έγραψε τα εξής: «Νους όσιος, αυτοπροαίρετος τιμή εκ Θεού, και πατρίδος λύτρωσις».

Οι παριστάμενοι είπαν ότι ο νεαρός εκείνος ήταν ο Άγγελος της Αγίας.

Ο λαός της Κατάνης τιμούσε και σεβόταν την Αγία. Ως ανταπόκριση στην τιμή αυτή, η Αγία Αγάθη έσωσε την πόλη της από τη φοβερή έκρηξη του ηφαιστείου της Αίτνας. Οι κάτοικοι της Κατάνης έτρεξαν στον τάφο της και αφού πήραν τη λάρνακα με το άγιο λείψανό της, την έστρεψαν προς την λάβα, που ζύγωνε την πόλη και έτσι αποσοβήθηκε η συμφορά.

Το γεγονός αυτό συνέβη στις 5 Φεβρουαρίου του έτους 252 μ.Χ., ακριβώς ένα χρόνο μετά το μαρτύριο της Αγίας.

Η Σύναξη της Αγίας Μάρτυρος Αγάθης ετελείτο στο Μαρτύριό της, το οποίο βρισκόταν στο έβδομο του Βυζαντίου. Τα ιερά λείψανά της μεταφέρθηκαν στην Κωνσταντινούπολη κατά την περίοδο των αυτοκρατόρων Βασιλείου Β (976-1025 μ.Χ.)και Κωνσταντίνου Η (1025-1028 μ.Χ.).

Απολυτίκιο. ήχος γ’. Θείας πίστεως.

Ρόδον εύοσμον, της παρθενίας, νύμφη άφθορος, του Ζωοδότου, αναδέδειξαι Αγάθη πανεύφημε, των αγαθών την πηγήν γαρ ποθήσασα, μαρτυρικώς εν τω κόσμω διέπρεψας. Μάρτυς ένδοξε, λιταίς σου θείαις αγάθυνον, τους πόθω μεγαλύνοντας τους άθλους σου.

Κοντάκιον. Ήχος δ. Επεφάνης σήμερον.

Στολιζέσθω σήμερον, η Εκκλησία, πορφυρίδα ένδοξον, καταβαφείσαν εξ αγνών, λύθρων Αγάθης τής Μάρτυρος, Χαίρε, βοώσα, Κατάνης το καύχημα

Αυτή την τρυφερή στιγμή της θείας οικογένειας επέλεξε η Εκκλησία για να τιμήσει το ιερό πρόσωπο της Μητέρας

2 Φεβρουαρίου σήμερα και η Εκκλησία μας τιμά και γιορτάζει την Υπαπαντή του Κυρίου μας, τον Σαραντισμό ή Εκκλησιασμό, όπως αλλιώς λέγεται.Δεσποτική αλλά καί θεομητορική γιορτή. «Ο παλαιός των ήμερων, νηπιάσας σαρκί, υπό Μητρός Παρθένου τω Ιερώ προσάγεται…». Υπέροχη τρυφερή σκηνή, ασύλληπτο το νόημα της, ιεροπρεπής η κίνηση. Αυτή την τρυφερή στιγμή της θείας οικογένειας επέλεξε η Εκκλησία για να τιμήσει το ιερό πρόσωπο της Μητέρας.Σαράντα, λοιπόν, μέρες από την κατά σάρκα Γέννηση Του ο Χριστός προσφέρθηκε στό Ναό, σύμφωνα με τα καθιερωμένα από το Νόμο. Και επειδή εκεί στοΝαό του έγινε υποδοχή από πνευματοκίνητους ανθρώπους και μάλιστα, επειδή ο άγιος Συμεών τον πήρε στήν αγκαλιά του, γι’ αυτό και λέγεται Υπαπαντή. Η λέξη προέρχεται από τό ρήμα «υπαντάω» καί σημαίνει έρχομαι σε συνάντηση κάποιου.Γιατί όμως η Παναγία Παρθένος ήλθε στο ναό τών Ιεροσολύμων κατά την Υπαπαντή; Ο Ευαγγελιστής Λουκάς σημειώνει σχετικά: «Καί ότε επλήσθησαν αι ημέραι του καθαρισμού αυτών κατά τον νόμον Μωϋσέως, ανήγαγον αυτόν εις Ιεροσόλυμα παραστήναι τω Κυρίω». Οιί ήμερες του καθαρισμού αφορούν τούς ανθρώπους που γεννούν παιδιά με φυσικό τρόπο. Και οι αγιότερες πράξεις έχουν κάποιο μόλυσμα αμαρτίας. Ό τοκετός είναι μεν μια άγια πράξις, έχει όμως και αυτός τό στοιχείο του μολυσμού. Γι’αύτό καί ή γυναίκα σαράντα ημέρες μετά τή γέννα έρχεται στό Ναό και παίρνει την ευχή του Καθαρισμού, του Σαραντισμού.Είχε ανάγκη καθαρισμού και ή Παναγία; Η Παναγία γέννησε ασπόρως καί αρρύπως, υπερφυσικά, χωρίς ίχνος μολυσμού. Ήταν καθαρή και πρίν από τη γέννα και κατά την ώρα της γέννας και μετά τη γέννα. Είναι Πανάμωμος καί Αειπάρθενος. Τότε γιατί ήρθε στο Ναό; Για λόγους υπακοής στο Νόμο του Θεού.Η μητρότητα είναι θέμα υπακοής στο νόμο του Θεού. Αποτελεί δε ευλογία του Θεού στη γυναίκα.Ένας άλλος λόγος για τον όποιον ήρθε η Παναγία στο Ναό είναι η ευλογία. Ο πρεσβύτης Συμεών παίρνει στα χέρια του τον ευλογημένο καρπό της κοιλίας της Παρθένου καί “ευλόγησεν αυτούς”. Η Παναγία είναι Μητέρα των μητέρων, η πιο ευλογημένη Μητέρα του Κόσμου. Της το βεβαίωσε πρώτη η εξαδέρφη της Ελισάβετ: «ευλογημένη συ εν γυναιξί και ευλογημένος ο καρπός της κοιλίας σου». Ευλογημένη είναι κάθε μητέρα, που βλέπει στα μάτια του παιδιού της να καθρεπτίζεται ο Ουρανός. Ασφαλώς ευλογημένη μητέρα είναι εκείνη, που θεωρεί τον “καρπόν της κοιλίας της ευλογημένον”, που θεωρεί ευλογία τη μητρότητα. Η γυναίκα είναι τιμημένη από τον Θεό με ρόλο ιερότερο από το ρόλο του ανδρός.