25 Μαΐ 2011

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ ΤΩΝ ΣΥΖΥΓΩΝ

1. ΜΗΝ ΚΑΝΕΤΕ ΤΟΝ ΔΑΣΚΑΛΟ ΣΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΣΑΣ .
Ο ΚΑΛΥΤΕΡΟΣ ΤΡΟΠΟΣ ΝΑ ΤΟΝ ΔΙΔΑΞΕΤΕ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟΝ ΑΓΑΠΑΤΕ.

2. Ο ΓΑΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΔΙΑΡΚΗΣ ΑΛΛΑ ΩΡΑΙΑ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΑ , ΠΟΥ ΒΟΗΘΕΙ ΝΑ ΑΝΑΚΑΛΥΠΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΑΥΤΟ ΜΑΣ , ΤΟΝ ΨΥΧΙΚΟ ΚΟΣΜΟ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΓΝΩΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ.

3. ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΜΑΣ ΤΟΝ ΑΠΟΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΟΠΩΣ ΕΙΝΑΙ , ΜΕ ΤΙΣ ΑΔΥΝΑΜΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΙΔΙΟΤΡΟΠΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΠΩΣ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΘΕΛΑΜΕ ΝΑ ΕΙΝΑΙ . Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΑΛΑΙΣΤΡΑ ΚΑΙ ΓΥΜΝΑΣΤΗΡΙΟ.

4. ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣΤΕ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ ΤΟΝ Ή ΤΗΝ ΣΥΖΥΓΟ ΣΑΣ . ΜΗ ΛΗΣΜΟΝΕΙΤΕ ΟΤΙ Ο ΑΝΔΡΑΣ ΣΚΕΦΤΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΕΝΗ ΛΟΓΙΚΗ ΕΝΩ Η ΓΥΝΑΙΚΑ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ.

5. ΜΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΤΕ ΝΑ ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΕ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΣΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΤΕ ΤΟΝ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΣΑΣ. ΦΡΟΝΤΙΣΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΝΑ ΔΙΟΡΘΩΣΕΤΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ. Η ΑΓΑΠΗ ΖΕΙ ΜΕ ΤΗΝ ΑΡΜΟΝΙΑ ΤΩΝ ΑΝΤΙΘΕΣΕΩΝ.

6. ΜΕ ΤΗΝ ΠΙΣΤΗ , ΤΗΝ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΝΤΑΙ ΝΙΚΗΦΟΡΑ ΟΛΕΣ ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ.

7. Ο ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟΣ ΕΧΘΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΖΥΓΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΕΙΝΑΙ Ο ΕΓΩΙΣΜΟΣ. ΔΕΝ ΣΑΣ ΣΩΖΕΙ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΣΥΝΤΡΟΦΟΥ ΣΑΣ ΑΛΛΑ Η ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΕΓΩ ΣΑΣ.

8. ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΑΓΑΠΑΕΙ Ο ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΥΣ ΚΑΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΟΥΣ.

9. ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗΣ ΓΑΛΗΝΗΣ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΕΙ.

10. Ο ΓΑΜΟΣ ΕΙΝΑΙ « ΜΥΣΤΗΡΙΟ ΜΕΓΑ » ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΑΝΑΝΕΩΝΕΤΑΙ ΜΕ ΤΗΝ ΘΕΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ.
ΚΑΙ ΠΡΟΣΟΧΗ: ΟΧΙ ΣΥΓΚΡΙΣΕΙΣ ΜΕΤΑ ΤΟ ΓΑΜΟ .
ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΕΙΝΑΙ ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ.

Από το βιβλίο « Εμπειρίες από τον αμίλητο κόσμου του Άθω »
Νικόλαος Ζαχαριάδης
Τόμος Β`

22 Μαΐ 2011

ΚΥΡΙΑΚΗ ΤΗΣ ΣΑΜΑΡΕΙΤΙΔΟΣ
(Ἰω. δ΄5-42)
Εἶναι ἀπὸ τὶς ἐλάχιστες φορὲς ποὺ ὁ Χριστὸς ζητεῖ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο κάποιο ὑλικὸ ἀγαθό. Ὅπως σ᾿ αὐτὴ τὴν συνάντησή Του μὲ τὴν Σαμαρείτιδα στὸ πηγάδι τοῦ Ἰακώβ, κατὰ τὸ σημερινὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννη. Τῆς ζητεῖ νὰ τοῦ προσφέρει τὸ νερό· «δός μου νὰ πιῶ». Ζητεῖ τὴ βοήθειά της μὲ τὴν προσφορὰ τοῦ νεροῦ γιὰ νὰ ξεδιψάσει.
Ἐτούτη ἡ συμπεριφορὰ τοῦ Χριστοῦ ἔχει μιὰν ἰδιαίτερη σημασία καὶ ἐκφράζει ἕνα σοβαρότατο λόγο. Ἡ ζήτηση τοῦ νεροῦ ἀπὸ τὸν Χριστό, δὲν σημαίνει πὼς ἔχει ἀνάγκη αὐτοῦ τοῦ ὑλικοῦ ἀγαθοῦ, ἀλλὰ γίνεται γιὰ νὰ δώσει τὴν εὐκαιρία στοὺς ἀνθρώπους νὰ Τοῦ προσφέρουν ἀπ᾿ αὐτὰ τὰ ὑλικὰ ἀγαθὰ ποὺ ἔχουν ἀνάγκη στὴν καθημερινότητά τους.
Ὁ Χριστὸς μὲ τὴν ἐνέργειά Του αὐτὴ ζητεῖ «τὸ ἔλασσον» τὸ λιγότερο, γιὰ νὰ προσφέρει τὸ «μεῖζον», τὸ μεγαλύτερο, δηλαδὴ τὰ δῶρα Του, τὰ ὁποῖα συγκροτοῦν τὴν ζωὴ καὶ τὴν διατηροῦν. Γιατὶ Αὐτὸς μονάχα μπορεῖ νὰ δώσει, νὰ προσφέρει αὐτὰ τὰ οὐράνια δῶρα. Ζητεῖ τὸ γήϊνο νερὸ γιὰ νὰ ξεδιψάσει τὴν ἀνθρώπινη δίψα καὶ προσφέρει «τὸ ζωντανὸ νερό, ποὺ εἶναι ἱκανὸ νὰ κατασιγάση γιὰ πάντα τὴ δίψα τῶν ἀνθρώπων». Ἔτσι στὴν προσφορὰ τοῦ νεροῦ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο, ὁ Χριστὸς ἀντιπροσφέρει «τὸ μέγιστο, τὸ αἰώνιο νερὸ, ποὺ δὲν στερεύει ποτέ». Τὰ οὐράνια δῶρα Του, «ποὺ ἔχουν τὶς διαστάσεις στὶς ἀσύλληπτες κι ἀπίθανες, ποὺ μονάχα ὁ Θεὸς μπορεῖ νὰ συλλάβη...».
Ἡ πράξη αὐτὴ τοῦ Χριστοῦ ἔχει ἀκόμη χαρακτῆρα ἀντιεγωϊστικό. Ὁ Χριστὸς δὲν ἐμφορεῖται ἀπὸ ἐγωϊσμὸ ὅτι δηλαδὴ μόνον Αὐτὸς μπορεῖ νὰ δίδει. Δὲν ἐπιθυμεῖ νὰ φαίνεται πὼς Αὐτὸς μόνο εἶναι ἱκανός. Γιατὶ τότε ταπεινώνει τοὺς ἀνθρώπους, ἐπειδὴ αὐτοὶ δὲν μποροῦν νὰ δώσουν, νὰ προσφέρουν. Καὶ δὲν μποροῦν νὰ δώσουν, ἀφοῦ δὲν ἔχουν κάτι δικό τους. Τὰ πάντα ἀνήκουν στὸ Θεό.
Μὰ καὶ σ᾿ αὐτὴ τὴν περίπτωση οἱ ἄνθρωποι ἔχουν τὴν εὐκαιρία νὰ δώσουν στὸ Χριστὸ κάτι ἀπὸ τὰ ὑλικὰ ἀγαθά. Κι αὐτὸ τοὺς δίδει μεγάλη χαρὰ καὶ ἱκανοποίηση, ὅτι κι αὐτοὶ μποροῦν νὰ δίδουν στὸν Χριστὸ ἔστω καὶ ἂν αὐτὰ εἶναι ἀπὸ τὰ δικά Του.
Ἄλλωστε στὴ θεία Εὐαχριστία τὸ λἐμε ξεκάθαρα. Λέμε λοιπὸν πὼς προσφέρουμε τὰ δικά Του ἀπὸ τὰ δικά Του. «Τὰ σὰ ἐκ τῶν σῶν Σὺ προσφέρομεν...» Κι αὐτὸ εὐχαριστεῖ τὸν Χριστὸ γιατὶ δίδει τὴν εὐκαιρία στοὺς ἄνθρώπους νὰ Τοῦ προσφέρουν ὡς ἀδελφοί Του, πλασμένοι κατ᾿ εἰκόνα καὶ καθ᾿ ὁμοίωση δική Του.
Ὁ Χριστὸς λοιπὸν δέχεται τ᾿ ἀνθρώπινα δῶρα, ποὺ προσφέρονται μὲ ἀγάπη. Ἔστω αὐτὰ τὰ μικρὰ καὶ ἀσήμαντα. Ἔτσι δὲν νοιώθουν ταπεινωμένοι, ἀντίθετα εἶναι εὐτυχεῖς γιατὶ μποροῦν νὰ προσφέρουν αὐτὸ τὸ λίγο καὶ τὸ μικρό. Κι᾿ αὐτὸ τὸ λίγο καὶ τὸ μικρό, ποὺ προσφέρεται μὲ ἀγάπη, ὁ Χριστὸς τὸ κάνει μεγάλο καὶ πολύ.
«Μονάχα ὁ ἄκρατος ἐγωϊσμὸς ἔχει τὴν ἀποκρουστικὴ ἀπαίτηση νἆναι μονάχα δότης». Ὁ Χριστὸς ὅμως, ποὺ λειτουργεῖ ὁλωσδιόλου ἀντίθετα, ὄχι «μονάχα δέχεται τ᾿ ἀσήμαντα δῶρα τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ καὶ ζητεῖ τὸ ἐφήμερο, γιὰ νὰ ἀντιδωρίση τὸ αἰώνιο». Ὅπως ἔκανε μὲ τὴν Σαμαρείτιδα· ζητεῖ νερὸ καὶ προσφέρει τὸ νερὸ τὸ αἰώνιο.
Αὐτὸ εἶναι τὸ μεγαλεῖο τοῦ Χριστοῦ! Αὐτὴ εἶναι ἡ ἀγάπη καὶ ὁ σεβασμός Του πρὸς τοὺς ἀνθρώπους. Γιατὶ ὁ Χριστὸς δὲν μονολογεῖ στὴν αγάπη, μὰ διαλέγεται μὲ τοὺς ἀδελφούς Του, σ᾿ ἕνα διάλογο «ὑψηλοῦ τόνου καὶ ὑψηλῆς πνοῆς». Δηλαδὴ δίδει τὴν ἀγάπη Του καὶ παρέχει τὴν εὐκαιρία στοὺς ἀνθρώπους ν᾿ ἀπαντήσουν μὲ τὴν δική τους ἀγάπη.
Ἀγαπητοὶ ἀδελφοί, βλέπουμε σήμερα στὸ εὐαγγέλιο ὁ Χριστὸς στὸ πηγάδι τοῦ Ἰακώβ νὰ ζητεὶ νερὸ ἀπὸ τὴν Σαμαρείτιδα. Νὰ «ζητιανεύει» τὴ βοήθειά της καὶ νὰ ζητεῖ τὴν παροχὴ ἑνὸς ὑλικοῦ ἀγαθοῦ. Ἐνῶ Αὐτὸς ὡς Θεός, τὰ ἔχει ὅλα καὶ τὰ ὁρίζει ὅλα. Ἂν κινήσει τὸ χέρι Του τὰ πάντα ὑπακούουν. Ὁ ἱερὸς ψαλμωδὸς Δαυΐδ θὰ ἀναφέρει σχετικά: «Ὅταν Ἐσὺ ἀνοίξης τὴν χεῖρα σου, θὰ σκορπίσης τόσα ἀγαθά, ὥστε τὰ σύμπαντα θὰ γεμίσουν ἀπὸ τὸ πλῆθος τὼν εὐεργεσιῶν καὶ δωρεῶν σου». Ἐνῶ ὁ εὐαγγελιστὴς Μάρκος θὰ περιγράφει τὸ γεγονὸς τῆς ἐπιπλήξεως τῆς θαλάσσης: «Σώπα, βουβάθητι! Καὶ κατέπεσεν ὁ ἄνεμος καὶ ἔγινε μεγάλη γαλήνη στὴν θάλασσαν».
Αὐτὸς λοιπὸν ποὺ ὁρίζει τὰ πάντα καὶ τὰ κατευθύνει, καταδέχεται νὰ ζητεῖ νερὸ ἀπὸ τὸν ἄνθρωπο καὶ τοῦ παρέχει τὴν εὐκαιρία νὰ Τοῦ τὸ προσφέρει. Ἔτσι, αἰσθάνεται τιμημένος καὶ εὐλογημένος. Ὅτι μπορεῖ κι αὐτὸς νὰ ζεῖ τὴ χαρὰ νὰ προσφέρει τὸ πιὸ μικρὸ καὶ ἀσήμαντο.
Ὁ Χριστὸς μᾶς ἀγαπᾶ καὶ μᾶς τιμᾶ. Καὶ μᾶς δίδει ὅλα τ᾿ ἀγαθά Του πλουσιοπάροχα. Ὅλα τὰ δῶρα Του γιὰ ὅλους τοὺς ἀνθρώπους. Καὶ ταυτόχρονα δίδει εὐκαιρίες σὲ ἑμᾶς νὰ Τοῦ ἀντιπροσφέρουμε τὰ δικά Του πάλι μὲ ἀγάπη, τιμὴ καὶ σεβασμό. Καὶ εἶναι ὅ,τι καλύτερο καὶ ὡραιότερο, νὰ μάθουμε ὄχι μόνο νὰ ζητοῦμε ἀπὸ τὸν Χριστό, μὰ καὶ νὰ Τοῦ προσφέρουμε τὸ καλύτερο, τὴν καρδιά μας.
Γράφει: Αρχιμανδρίτης Νικηφόρος Πασσάς

19 Μαΐ 2011

Λόγοι του γέροντα Πορφύριου

1.
«Όταν έρθει να κατοικήσει σε όλο το χώρο της ψυχής μας ο Χριστός, τότε φεύγουν όλα τα προβλήματα, όλες οι πλάνες, όλες οι στενοχώριες. Τότε φεύγει και η αμαρτία».
«Να κάνετε μετάνοιες, όταν προσεύχεσθε. ‘Εστω και αν αυτό σας κουράζει. Η προσευχή που συνοδεύεται από εκούσια θυσία, γίνεται πιο ευάρεστη στο Θεό και πιο αποτελεσματική».
Ο Γέροντας συμβούλευε τα πνευματικά του τέκνα να προσεύχονται για τους άλλους, ακολουθώντας το δικό του παράδειγμα: «Ξέρετε, αισθάνομαι ότι με τις προσευχές μου σας βοηθώ πολύ». «Όταν προσεύχεστε για κάποιον άνθρωπο που τον επηρεάζει ο διάβολος με τα αμαρτωλά πάθη, μην του το λέτε, γιατί θα το μάθει ο διάβολος και θα ξεσηκώσει αντίσταση στην ψυχή του και η προσευχή σας δεν θα φέρει κανένα αποτέλεσμα. Να προσεύχεστε γι' αυτόν μυστικά και η προσευχή θα τον βοηθάει».
«Η ευτυχία μπορεί να υπάρξει, αλλά απαιτείται μια προϋπόθεση: Να έχουν αποκτήσει οι σύζυγοι πνευματική περιουσία, αγαπώντας το Χριστό και τηρώντας τις εντολές του. Έτσι θα φτάσουν να αγαπιούνται αληθινά μεταξύ τους και να είναι ευτυχισμένοι. Διαφορετικά θα είναι ψυχικά φτωχοί, δεν θα μπορούν να δώσουν αγάπη και θα έχουν δαιμονικά προβλήματα, που τους κάνουν δυστυχισμένους».
«Ζωή χωρίς Χριστό, δεν είναι ζωή. Πάει τελείωσε. Αν δεν βλέπεις το Χριστό σε όλα σου τα έργα και τις σκέψεις, είσαι χωρίς Χριστό».
«Να λες πάντα την αλήθεια.
Να κάνεις τα πάντα με ηρεμία.
Να προσεύχεσαι για να γίνεις καλύτερος».
«Να εκκλησιάζεσαι πολύ τακτικά, να εξομολογείσαι συχνά και να κοινωνείς και θα σου φεύγουν όλες οι φοβίες και τα ψυχικά τραύματα που έχεις».
«..Πρέπει να βάζεις χρώμα στη φωνή σου. Να ακούγονται όλα τα φωνήεντα καθαρά. Να μη κόβεις σύμφωνα που έχουν στο τέλος οι λέξεις και να μη βιάζεσαι».
«Όταν σε μαλώνει η γυναίκα σου καμιά φορά….. Πήγαινε μια βόλτα και όταν της περάσει και είναι εκεί στην κουζίνα και μαγειρεύει, χάϊδεψέ της λίγο το κεφάλι της ή δώσ' της και κανένα φιλί στο μάγουλό της. Της αρέσει και θα τα ξεχάσει όλα, ότι προηγουμένως της έκανες».
«..Μα θαύματα γίνονται συνέχεια κάθε μέρα και κάθε νύχτα. Εσείς δεν τα βλέπετε;»
«Να ψηφίζετε, παιδί μου, μόνο χριστιανούς ανθρώπους και όχι αθέους, γιατί αυτοί οι τελευταίοι κάνουν πολύ ζημιά στην Εκκλησία».
2.
«Όταν διαβάζεις την Αγία Γραφή μου έλεγε, γιατί πρέπει να τη διαβάζεις συνέχεια για να φωτισθείς, ή τους βίους Αγίων, ή τα άλλα εκκλησιαστικά βιβλία και βρίσκεις κάποια πρόταση ή λέξη που σου έκανε εντύπωση, να σταματάς εκεί αρκετά, να την ψάχνεις καλά και θα δείς πόσο θα ωφελείσαι απ' αυτό».
« Να εξομολογείσαι τακτικά και καλά , γιατί και Πατριάρχης να είσαι, αν δεν εξομολογείσαι δεν σώζεσαι».
«Να μιμήσαι στην πραότητα, την ακακία, την αγάπη και την ταπείνωση το Χριστό μας».
«Να προσεύχεσαι και να αγαπάς. Να αγαπάς το Θεό και τους ανθρώπους. Δεν βλέπεις εδώ τι κάνει η αγάπη το Χριστού; Να μη λες μέσα σου «με αγαπούν οι άλλοι;» Αν τους αγαπάς εσύ πρώτα, να ξέρεις ότι και αυτοί σε αγαπούν το ίδιο».
«Να μη παρακαλάς το Θεό να σου παίρνει τις διάφορες αρρώστιες, ούτε να τον εκβιάζεις στην προσευχή σου γι αυτές, αλλά να τις υπομένεις με πολύ υπομονή και καρτερικότητα και θα δεις πόσο θα ωφελείσαι».
«Πρόσεχε να μη μεταλαμβάνεις από συνήθεια.
Να είναι για σένα η κάθε κοινωνία όπως την πρώτη φορά που μετάλαβες και σα να είναι και η τελευταία σου, πριν πεθάνεις».
«Να μην κάθεσαι μέσα, να φεύγεις έξω στη φύση».
«Δεν πρέπει να ζητάμε την αγάπη των άλλων. Πρέπει εμείς να τους αγαπάμε πρώτα και να μην αγωνιούμε για την αγάπη τους. Τότε, κάποτε θα μας την ανταποδώσουν».
«Οι γυναίκες που ζηλεύουν τους άνδρες τους παθαίνουν πολλές φορές αρρώστιεςκ…. Όλες οι αρρώστιες προέρχονται από τις στενοχώριες. Ακόμα και η πέτρα στα νεφρά».
«Όσο πιο μακρυά από το Θεό είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο πολύ στενοχωριέται και ταλαιπωρείται από διάφορα πράγματα».
3.
«πρέπει να πηγαίνουμε στον πνευματικό μας όταν έχουμε κάτι που μας βασανίζει».
«τα παιδιά έχουν προβλήματα όταν οι γονείς δεν είναι εντάξει…. Δεν πρέπει να τα μαλώνουμε αλλά να τα συμβουλεύουμε συνέχεια… Άν θέλουμε να κάνουν κάτι, πρέπει πρώτα να δίνουμε εμείς το καλό παράδειγμα και έπειτα να σηκώνουμε τα χέρια στο Θεό».
«Σου έρχονται φοβίες μερικές φορές, όπως μου λές, γιατί δεν αγαπάς πολύ το Χριστό».
«Όσο πιο επιθετικό είναι ένα παιδί, τόσο πιο ευαίσθητο είναι».
«Τουλάχιστον άν δεν μπορείς να προχωρήσεις μπροστά, μη πάς προς τα πίσω». (επαναμβανόμενη αμαρτία).
Όταν η ψυχή είναι ταραγμένη, θολώνει το λογικό και δε βλέπει καθαρά. Μόνο, όταν η ψυχή είναι ήρεμη, φωτίζει το λογικό, για να βλέπει καθαρά την αιτία κάθε πράγματος.
Η ψυχή είναι πολύ βαθιά και μόνο ο Θεός τη γνωρίζει. Γιατί να κυνηγάμε τα σκοτάδια; Να, θα ανάψουμε το φως και τα σκοτάδια θα φύγουν μόνα τους. Θα αφήσουμε να κατοικήσει σ' όλη την ψυχή µας ο Χριστός και τα δαιμόνια θα φύγουν μόνα τους. Όταν έρθει μέσα μας ο Χριστός, τότε ζούμε μόνο το καλό, την αγάπη για όλο τον κόσμο. Το κακό, η αμαρτία, το μίσος εξαφανίζονται μόνα τους, δεν μπορούν, δεν έχουν θέση, να μείνουν.
Να µην ενδιαφέρεσαι αν σε αγαπούν, αλλά αν εσύ αγαπάς το Χριστό και τους ανθρώπους. Μόνο έτσι γεμίζει η ψυχή.
Στην ψυχή, που όλος ο χώρος της είναι κατειλημμένος από το Χριστό, δεν μπορεί να µπει και να κατοικήσει ο διάβολος, όσο κι αν προσπαθήσει, διότι δεν χωράει, δεν υπάρχει κενή θέση γι' αυτόν.
Ο σκοπός μας δεν είναι να καταδικάζουμε το κακό, αλλά να το διορθώνουμε. Με την καταδίκη ο άνθρωπος μπορεί να χαθεί, με την κατανόηση και βοήθεια θα σωθεί
Το κακό αρχίζει από τις κακές σκέψεις. ΄Oταν πικραίνεσαι και αγανακτείς, έστω µόνο µε τη σκέψη, χαλάς την πνευµατική ατµόσφαιρα. Εµποδίζεις το Άγιο Πνεύµα να ενεργήσει και επιτρέπεις στο διάβολο να μεγαλώσει το κακό. Εσύ πάντοτε να προσεύχεσαι, να αγαπάς και να συγχωρείς, διώχνοντας από μέσα σου κάθε κακό λογισµό.
Ο άνθρωπος του Χριστού πρέπει ν' αγαπήσει το Χριστό, κι όταν αγαπήσει το Χριστό, απαλλάσσεται απ' τό διάβολο, από την κόλαση και από το θάνατο.
Να προσεύχεσαι χωρίς αγωνία, ήρεμα, µε εμπιστοσύνη στην αγάπη και την πρόνοια του Θεού . Δεν πρέπει να πολεμάτε τα παιδιά σας, αλλά τον σατανά που πολεµά τα παιδιά σας. Να τους λέτε λίγα λόγια και να κάνετε πολλή προσευχή. Η προσευχή κάνει θαύματα. Δεν πρέπει η μητέρα να αρκείται στο αισθητό χάδι στο παιδί της, αλλά να ασκείται στο πνευματικό χάδι της προσευχής. Η σωτηρία του παιδιού σας περνάει μέσα από τον εξαγιασμό το δικό σας. Ο αγιασμός δεν είναι ακατόρθωτο πράγμα, είναι μάλιστα εύκολος, φθάνει εσείς να αποκτήσετε ταπείνωση και αγάπη . Άν θέλεις μπορείς να αγιάσεις και μέσα στην Οµόνοια.
4.
Να παρακαλάς το Θεό να συγχωρήσει τις αμαρτίες σου. Κι ο Θεός, επειδή θα τον παρακαλάς πονεμένος και ταπεινωμένος, θα σου συγχωρήσει τις αμαρτίες σου και θα σε κάνει καλά και στο σώμα. Όταν προσεύχεσαι, να ξεχνάς την σωματική σου αρρώστια, να την αποδέχεσαι σαν κανόνα, σαν επιτίμιο, για την άφεση των αμαρτιών σου. Για τα παραπέρα µην ανησυχείς, άφησέ τα στο Θεό κι ο Θεός ξέρει τη δουλειά Του. Οι ασθένειες µας βγάζουν σε καλό, όταν τις υπομένουμε αγόγγυστα, παρακαλώντας το Θεό να µας συγχωρήσει τις αμαρτίες και δοξάζοντας το όνομά Του. Η μεγάλη λύπη και η στενοχώρια δεν είναι από το Θεό, είναι παγίδα του διαβόλου. Να γεμίσεις την ψυχή σου με Χριστό, με θείο έρωτα, µε χαρά. Η χαρά του Χριστού θα σε γιατρέψει. Ο Θεός φροντίζει ακόμη και για τις πιο μικρές λεπτομέρειες της ζωής µας. Δεν αδιαφορεί για µας, δεν είμαστε µόνοι στον κόσµο. Ο Θεός µας αγαπάει πολύ, µας έχει στο νου Του κάθε στιγμή και µας προστατεύει. Πρέπει να το καταλάβουμε αυτό και να µή φοβούμαστε τίποτε.
Μόνο η χάρη του Θεού, µόνο η αληθινή αγάπη µας, που θυσιάζεται μυστικά για τους άλλους, μπορεί να σώσει και τους άλλους και µας. • Η αγάπη χρειάζεται θυσίες . Να θυσιάζουµε ταπεινά κάτι δικό µας, που στην πραγµατικότητα είναι του Θεού. •Ευτυχία μέσα στο γάμο υπάρχει, αλλά απαιτεί μια προϋπόθεση: να έχουν αποκτήσει οι σύζυγοι πνευματική περιουσία, αγαπώντας το Χριστό και τηρώντας τις εντολές Του. Έτσι θα φτάσουν να αγαπιούνται αληθινά μεταξύ τους και να είναι ευτυχισµένοι.
Είναι προτιµότερο να αποτύχεις σαν λαϊκός, παρά σαν µοναχός.
Ο ορθόδοξος ασκητισμός δεν είναι µόνο για τα μοναστήρια, αλλά και για τον κόσµο.
Πολλοί λένε ότι η χριστιανική ζωή είναι δυσάρεστη και δύσκολη, εγώ λέω ότι είναι ευχάριστη και εύκολη, αλλά απαιτεί δυο προϋποθέσεις: ταπείνωση και αγάπη.
Αν έρθει η χάρη του Θεού, όλοι και όλα αλλάζουν, έλα όμως που για να έρθει, χρειάζεται πρώτα να ταπεινωθούµε!Μπορεί κάποιος να μιλάει για τις αμαρτίες του και να είναι υπερήφανος κι άλλος να μιλάει για τις αρετές του και να είναι ταπεινός. Να είμαστε ταπεινοί, αλλά να μην ταπεινολογούμε. Η ταπεινολογία είναι παγίδα του διαβόλου, πού φέρνει την απελπισία και την αδράνεια, ενώ η αληθινή ταπείνωση φέρνει την ελπίδα και την εργασία των εντολών του Χριστού. Δε γίνεται κανείς χριστιανός µε την τεμπελιά, χρειάζεται δουλειά, πολλή δουλειά.
5.
Το παν είναι να αγαπήσει ο άνθρωπος το Χριστό και όλα τα προβλήματα τακτοποιούνται. •Και τώρα το Άγιο Πνεύμα θέλει να μπει στις ψυχές µας, όπως και τότε, αλλά σέβεται την ελευθερία µας, δε θέλει να την παραβιάσει. Περιμένει να του ανοίξουμε µόνοι µας την πόρτα και τότε θα μπει στην ψυχή µας και θα την µεταµορφώσει. Όταν έρθει και κατοικήσει σ' όλο το χώρο της ψυχής µας ο Χριστός, τότε φεύγουν όλα τα προβλήματα, όλες οι πλάνες, όλες οι στενοχώριες. Τότε φεύγει και η αµαρτία.
Ο διάβολος αφού επί αιώνες πολέμησε να βγάλει την εκκλησία έξω από τον κόσμο και απέτυχε, τώρα αγωνίζεται να βάλει τον κόσμο μέσα στην εκκλησία. Και τον αγώνα αυτό της εκκοσμίκευσης τον κάνει επιμελώς κρυπτόμενος, μέχρι σημείου να πείθει ορισμένους ότι δεν υπάρχει.
Θάτανε φρικτό και βλακώδες να χαθή ένας άνθρωπος στην αιώνια κόλασι, επειδή δεν θέλει να αποβάλη την κακία και την έχθρα προς τον ομοιοπαθή συνάνθρωπό του.
Ο κλέπτης ο πιασμένος και μετανοημένος, η πόρνη η γνωστή και ντροπιασμένη, η ταπεινωμένη κι η μετανοημένη είναι πολύ ανώτερη από εμάς με τα καλά ονόματα και τον άγνωστο μας κι αμφίβολο βίο.
Καλό είναι να υπογράφετε ένα χαρτί με εκείνον, που θα σας επισκευάση το σπίτι σας ή κάτι σημαντικό, για να μη στενοχωρηθήτε ύστερα και να τρέχετε στον εξομολόγο.
Πρόσεχε ακόμη και τον ήχο της μηχανής (αυτοκινήτου) και να τον αναγνωρίζης, ούτως ώστε, αν κάποτε αλλάξη, να ξέρης ότι κάτι δεν πάει καλά, κάτι δεν λειτουργεί καλά. Η προσοχή είναι μεγάλο προτέρημα για την επιτυχία κάθε νέου.
Πίστις δεν σημαίνει, πάντοτε, βεβαιότητα για τη θεραπεία, αλλά σημαίνει πρωτίστως εμπιστοσύνη στην αγάπη του Θεού.
Πίστευε δε ότι οι ιατροί κάνουν πολλά λάθη κι έτσι είναι λογικό οι ασθενείς να παίρνουνε από περισσότερους του ενός ιατρού συμβουλές.
Άλλο είναι να σου έλθη κάτι εκ Θεού κι άλλο να πάθης μια ζημιά για λόγους απροσεξίας, που δεν επιτρέπεται να το παθαίνη ένας. .. Εγώ την έπαθα σαν χωριάτης, δηλαδή το έπαθα απο επιπολαιότητα, επειδή δεν πρόσεξα, κι επειδή μου έκαναν την θεραπεία της κορτιζόνης, που δεν έπρεπε.
Το «ελέησόν με» (στην ευχή) πρέπει να λέγεται πιο ικετευτικά . Σαν ακριβώς να ζητούσαμε κάτι από κάποιον επίγειον άρχοντα κι όχι με σκληρότητα, γιατί κι ο Χριστός είναι πρόσωπο και δεν επιτρέπεται να του ζητάμε πράγματα με τρόπο μηχανικό. (παρ. με γλυκύτητα όπως ζητάμε κάτι από τον πατέρα μας) … Δεν είναι σωστό στος εκκλησίες, οι προσευχές να γίνονται τροχάδης ούτε οι μοναχοί πρέπι να τρώνε τα λόγια της προσευχής.
6.
Πολλοί άνθρωποι, πολλές φορές, θέλουν να κάνουν το καλό, αλλά από την ενέργειά τους, αντί να γίνη καλό, βγαίνει κακό. Πρέπει να ζυγίζουμε τα πράγματα και μία και δύο και δέκα φορές και να βεβαιωνώμαστε ότι η πράξη και η ενέργειά μας δεν πρόκειται, να φέρη αντίθετα αποτελέσματα. Κι άν αμφιβάλλουμε, ότι η ενέργειά μας δεν θα φέρη το καλό, θα πρέπη να συμβουλευθούμε ανθρώπους έμπειρους επί του θέματος κι ακόμη να πάρουμε και την ευλογία του πνευματικού μας, όπως κάνουν και οι μοναχοί στα μοναστήρια, γιατί, κι εμείς στον κόσμο ζούμε κι ενεργούμε σαν σε μοναστήρι με γεροντάδες και πνευματικούς. Αυτή είναι η σειρά της Εκκλησίας κι η Ορθοδοξία.
Σημείο πλάνης είναι να αισθάνεται ανώτερος των ασκητών, επειδή έδωσε ελεημοσύνη ή κήρυξε το ευαγγέλιο, το οποίο ο ίδιος δεν το τηρεί.
…Να γίνης εσύ καλή και σωστή κι ο σύζυγός σου, βλέποντας την καλωσύνη σου και την ευγένειά σου, θα γίνει κι αυτός καλός….. Τι να σου κάνω, αφού θέλης να παίζης τη χαζή και να μη θέλης να καταλάβης το συμφέρον σου.
Σε έδειρα βρέ, για να μη το ξανακάνης.. Δεν σε έδειρα, για να πονέσης, αλλά για να λειτουργήση λίγο ο εγκέφαλός σου.
Είμεθα όλοι άνθρωποι, ομοιοπαθείς με σάρκα και πρέπει να είμαστε ο ένας συμπαθής προς τον άλλο κι ανάλογα, αν ο άλλος λυπάται, να λυπώμαστε κι εμείς κι αν χαίρεται να χαιρώμαστε μαζί του. 
Πηγή: Ορθόδοξη Χριστιανική Γωνιά

9 Μαΐ 2011

Ο Προφητης Ησαιας


Ὁ Προφήτης Ἡσαΐας, υἱὸς τοῦ Ἀμώς, γεννήθηκε στὰ Ἱεροσόλυμα περὶ τὸ 774 π.Χ. Ὑπῆρξε ὁ πρῶτος μεταξὺ τῶν τεσσάρων μεγάλων Προφητῶν, ὁ λαμπρότερος καὶ μεγαλοφωνότερος ἀπὸ αὐτούς. Τὸ ὄνομα Ἡσαΐας, ἑβραϊστὶ Γιασιαγιάχου, σημαίνει «ὁ Θεὸς σώζει».
Κατὰ ἀρχαία ραββινικὴ παράδοση, ὁ πατέρας του ἦταν ἀδελφὸς τοῦ βασιλέως τῶν Ἰουδαίων Ἀμασίου, ἡ δὲ θυγατέρα του λέγεται ὅτι εἶχε νυμφευθεῖ τὸν βασιλέα Μανασσῆ. Οἱ παραδόσεις αὐτές, θρῦλοι μᾶλλον καὶ ὄχι ἱστορικὲς ἀλήθειες, ὑποδηλώνουν πάντως τὴν εὐγενὴ καταγωγὴ τοῦ Ἡσαΐου. Ὁ Ἡσαΐας ἦταν ἔγγαμος καὶ εἶχε ἀποκτήσει δύο παιδιά, τὰ ὁποία ἀναφέρονται στὶς Προφητεῖες του. Σὲ αὐτά, κατ’ ἐντολὴν προφανῶς τοῦ Θεοῦ, εἶχαν δοθεῖ συμβολικὰ ὀνόματα. Τοῦ μὲν πρώτου τὸ ὄνομα ἦταν Ἰασοὺβ καὶ σημαίνει κατὰ τοὺς ἑβδομήκοντα «τὸ ὑπόλοιπο θὰ ἐπιστρέψει», δηλαδὴ οἱ ἐναπομείναντες στὴν αἰχμαλωσία Ἰουδαῖοι θὰ ἐπανέλθουν στὴν πατρίδα τους. Τοῦ δὲ ἄλλου τὸ ὄνομα ἦταν Μαχὲρ Σχαλὰζ Χὰς Βὰζ καὶ σημαίνει «ταχέως σκύλευσον, ὀξέως προνόμευσον», σὲ δήλωση τῆς ἐπικείμενης κατὰ τῶν Ἱεροσολύμων ἐπιδρομῆς τῶν Ἀσσυρίων καὶ Βαβυλωνίων.
Ὁ Ἡσαΐας κλήθηκε στὴν προφητικὴ διακονία του κατὰ τὸ 738 μ.Χ., τελευταῖο ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Ὀζίου καὶ πρῶτο ἔτος τῆς βασιλείας Ἰωάθαμ. Ὁ ἴδιος ἱστορεῖ σὲ μία συναρπαστικὴ περιγραφὴ τὴν κλήση του. Εὑρισκόμενος στὸ ἱερὸ εἶδε τὸν Κύριο καθήμενο ἐπάνω σὲ θρόνο ὑψηλό, ἐνῷ ὁ ναὸς ἦταν πλημμυρισμένος ἀπὸ ὑπέρλαμπρο φῶς τῆς θείας δόξας. Τὰ ἑξαπτέρυγα Σεραφίμ, ἵσταντο γύρω ἀπὸ τὸ θεῖο θρόνο προσφωνώντας καὶ ἀντιφωνώντας τὸ ἕνα τὸ ἄλλο, δοξολογώντας τὸν Θεὸ καὶ λέγοντας «ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ, πλήρης πᾶσα ἡ γῆ τῆς δόξης Αὐτοῦ». Μπροστὰ στὸ μεγαλειῶδες αὐτὸ θέαμα ὁ Ἡσαΐας καταλύφθηκε ἀπὸ βαθιὰ συγκίνηση καὶ δέος, ἀναλογίστηκε τὴν ἀναγιότητά του ὡς ἀνθρώπου καὶ ἀναφώνησε ὅτι, ὡς ἄνθρωπος ποὺ ἔχει ἀκάθαρτα χείλη, ἀξιώθηκε νὰ δεῖ τὸν Βασιλέα, Κύριο Σαβαώθ. Μετὰ τὴν ταπεινὴ αὐτὴ ὁμολογία του, ἕνα ἀπὸ τὰ Σεραφὶμ ἔλαβε διὰ τῆς λαβίδος στὸ χέρι του ἀναμμένο κάρβουνο ἀπὸ τὸ θυσιαστήριο, στὸ ὁποῖο καιγόταν εὐῶδες θυμίαμα, ἄγγιξε τὰ χείλη τοῦ Ἡσαΐα καὶ τοῦ εἶπε: «ἰδού, αὐτὸ ἄγγιξε τὰ χείλη σου καὶ θὰ ἀφαιρέσει τὶς ἀνομίες σου καὶ θὰ καθαρίσει τελείως καὶ θὰ ἀπαλείψει ἀπὸ σένα τὶς ἁμαρτίες σου».
Τὸ ἔργο τοῦ Προφήτου Ἡσαΐα ἐπεκτάθηκε ἐπὶ τῆς βασιλείας τοῦ Ἰωάθαμ, Ἄχαζ, Ἐζεκίου, ἴσως δὲ καὶ ἐπὶ Μανασσῆ, ἀπὸ τὸν ὁποῖο, ὅπως λέγεται καταδικάσθηκε σὲ θάνατο καὶ ἐκτελέσθηκε μὲ ξύλινο πριόνι, ἐπειδὴ τὸν ἔλεγξε δημοσίως γιὰ τὴν ἀσέβειά του.
Ἡ ἐποχὴ κατὰ τὴν ὁποία ἔζησε ὁ Ἡσαΐας ἦταν πολὺ δύσκολη γιὰ τὸ Ἰσραηλιτικὸ βασίλειο. Οἱ Ἑβραῖοι τῆς ἐποχῆς ἐκείνης εἶχαν ἐκτραπεῖ σὲ μία ὑλόφρονα ζωή, γιὰ τὴν ἱκανοποίηση τῆς ὁποίας δὲν δίσταζαν μπροστὰ σὲ καμία ἀδικία καὶ παρανομία. Οἱ ἱερεῖς ἦταν μέθυσοι, οἱ ψευδοπροφῆτες ὀργίαζαν, οἱ ἄρχοντες ἦταν κλέφτες. Οἱ ψευδοευλαβεῖς ἐκεῖνοι, ποὺ νήστευαν καὶ προσέφεραν θυσίες ὑποκριτικὰ καὶ ἦταν ἄδικοι καὶ ἀνελεήμονες, εἶχαν πληθυνθεῖ καὶ συνεργοῦσαν στὴ διαφθορά.
Μία τέτοια κατάπτωση ἦταν ἑπόμενο νὰ ὁδηγήσει σὲ ὀλιγοπιστία, σὲ ἀπιστία πρὸς τὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ σὲ ἐκτροπὴ πρὸς τὴν εἰδωλολατρία. Ἐξαιτίας τῆς ἁμαρτωλότητας καὶ ἀσέβειας ποὺ κυριαρχοῦσε, μὲ σκοπὸ τὴν παιδαγωγία, τὴν ἐπιστροφὴ τοῦ λαοῦ καὶ τὴν ὑπακοὴ στὸν θεῖο νόμο, ὁ Θεὸς ἐπέτρεπε συμφορὲς καὶ θλίψεις, ἰδιαίτερα δὲ τὶς καταστρεπτικὲς ἐπιδρομὲς ξένων, γειτονικῶν καὶ μακρινῶν λαῶν.
Ἔτσι τὸ ἔργο τοῦ Προφήτου Ἡσαΐα, καθ’ ὅλο τὸ διάστημα τῆς δράσεώς του, ἦταν νὰ ἐλέγχει τὴν ἁμαρτωλότητα καὶ ἀσέβεια, νὰ καταδικάζει αὐστηρότατα τὴν ἀποστασία καὶ εἰδωλολατρία, νὰ προλέγει θλίψεις κατὰ τοῦ ἀποστάτη λαοῦ καὶ νὰ καλεῖ σὲ μετάνοια καὶ ἐπιστροφὴ πρὸς τὸν Θεό. Σὲ περίοδο δὲ προφανῶν κινδύνων, ἐπιδρομῆς ἐχθρῶν καὶ δουλείας τοῦ λαοῦ, ἐνθάρρυνε τοὺς ἀποκαρδιωμένους, ἀναθέρμαινε τὴν πίστη καὶ ὑπακοὴ πρὸς τὸν Θεό, καλλιεργοῦσε τὴν ἐλπίδα τῆς ἀπολυτρώσεως. Ἀλλὰ ἐκεῖνο τὸ ὁποῖο χαρακτηρίζει ἐντονότερα τὸν Ἡσαΐα εἶναι κυρίως οἱ πολυάριθμες καὶ καθαρότατες Χριστολογικὲς Προφητεῖες του. Φωτιζόμενος ἀπὸ τὸ Πανάγιο Πνεῦμα προανήγγειλε τὴν ἐκ Παρθένου γέννηση τοῦ Λυτρωτοῦ, ὅπως καὶ τὸ Ὄνομα Αὐτοῦ «Ἐμμανουήλ», τὸ ὁποῖο σημαίνει «ὁ Θεὸς μαζί μας». Γι’ αὐτὸ καὶ ὀνομάσθηκε ἀπὸ τοὺς Πατέρες, «Εὐαγγελικὸς Προφήτης», οἱ δὲ Προφητεῖες του «Καθ’ Ἡσαΐαν Εὐαγγέλιον».Τὸ ἱερὸ λείψανό του μεταφέρθηκε στὴν Κωνσταντινούπολη, ἐπὶ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου Β’ (408 – 450 μ.Χ.) καὶ κατατέθηκε στὸ ναὸ τοῦ Ἁγίου Μάρτυρος Λαυρεντίου ποὺ ἦταν πλησίον τῶν Βλαχερνῶν.

Ἀπολυτίκιον. Ἦχος δ'. Ταχὺ προκατάλαβε.Ὡς σάλπιγξ πανεύσημος, μεγαλοφώνῳ φθογγῇ, τῷ κόσμῳ προήγγειλας, τὴν παρουσίαν Χριστοῦ, Προφῆτα θεσπέσιε· σὺ γὰρ τοῦ Παρακλήτου, ἐλλαμφθεὶς τῇ δυνάμει, κάλαμος ὀξυγράφος, τῶν μελλόντων ἐδείχθης· διὸ σὲ Ἡσαΐα, ὕμνοις γεραίρομεν.

Κοντάκιον. Ἦχος β’. Τὴν ἐν πρεσβείαις.Τῆς προφητείας τὸ χάρισμα δεδεγμένος, προφητομάρτυς Ἡσαΐα θεοκῆρυξ, πᾶσιν ἐτράνωσας τοῖς ὑφ' ἥλιον, τὴν τοῦ Θεοῦ φωνήσας μεγαλοφώνως σάρκωσιν· Ἰδοὺ ἡ Παρθένος ἐν γαστρι λήψεται.

Μεγαλυνάριον.Ἄνθρακι τὰ χείλη σου καθαρθείς, τῆς ὑπερκοσμίου, θεωρίας θεουργικῶς, ὤφθης Ἡσαΐα, Προφήτης θεηγόρος, καὶ τοῦ Χριστοῦ προλέγεις, σαφῶς τὴν σάρκωσιν.

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ο ΠΕΡΣΗΣ  Ένας πρώην μάγος κείρεται μοναχός και αναδεικνύεται ένθερμος ομολογητής και ένδοξος μάρτυς Χριστού ...