21 Ιουλ 2013

19 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΠΑΪΣΙΟΥ ΤΟΥ ΑΓΙΟΡΕΙΤΟΥ


Μακαρία και αφανής κοίµηση Γέροντος Παισίου (12 Ιουλίου 1994)

Ενώ υποτασσόταν ταπεινά στις υποδείξεις των γιατρών, κάποια ηµέρα κάλεσε τον γιατρό και του είπε:
–Εδώ θα σταµατήσουµε την θεραπεία.
–Γιατί, Γέροντα;
–Τώρα θα κάνεις υπακοή εσύ. Θα δώσεις εντολή να σταµατήσουµε. Τώρα δεν µπορώ να κάνω τίποτε. Χθες θέλησα να προσευχηθώ γονατιστός και δεν µπόρεσα. Δεν µπορώ να δω κανέναν˙ έληξε η αποστολή µου. Αυτό ήταν. Εδώ θα µε αφήσετε. 
–Γέροντα, το συκώτι σας πρήστηκε και σας πονάει, του είπα, γιατί είχε κάνει µεταστάσεις φοβερές.
»Χαµογέλασε και µου είπε:
– Α, αυτό είναι το καµάρι µου, µη στενοχωριέσαι. Αυτό µε κράτησε ως τα εβδοµήντα, και αυτό τώρα µε στέλνει, όσο πιο γρήγορα µπορεί, εκεί που πρέπει να πάω. Μη στενοχωριέσαι γι᾿ αυτό, µια χαρά ειµαι». Δεν δεχόταν να κάνη ενέσεις παυσίπονες. Δεν ήθελε να λείψη τελείως ο πόνος.

Ο Γέροντας είχε επιθυµια να επιστρέψη στο Άγιον Όρος. Να κοιµηθή και να ταφή αφανώς στο Περιβόλι της Παναγίας,
Αλλά και πάλι εµποδίστηκε από νέα επιδείνωση της ασθενείας. Πίσω από αυτές τις δυσκολίες και τα εµπόδια κρυβόταν το θέληµα του Θεού. Δηλαδή να ταφή έξω στον κοσµο. Οι άνθρωποι, όσο τον είχαν ανάγκη, όταν ζούσε, άλλο τόσο θα τον χρειάζονταν και µετά την κοίµησή του.

Οι πόνοι συνεχώς επιτείνονταν και έφθασαν πλέον να ισοτιµούνται µε τους πόνους των µαρτύρων.
Δεν πανικοβαλλόταν, δεν γόγγυζε, αλλά υπέµενε και δοξολογούσε.
Έλεγε: «Όσο µε ωφέλησαν οι αρρώστιες, δεν µε ωφέλησε η άσκηση που σαν µοναχός έκανα τόσα χρόνια».
Στην εορτή της αγίας Ευφηµίας, 11 Ιουλίου (ν.η.), ηµέρα Δευτέρα, κοινώνησε για τελευταία φορά γονατιστός στο κρεββάτι του, αφού πλέον αδυνατούσε να µεταβή στην Εκκλησία. Είχε σταµατήσει να βλέπη κοσµο. Ήθελε να είναι µόνος, να προσεύχεται απερίσπαστα και να προετοιµασθή καλύτερα για την έξοδό του. Εξυπηρετείτο µέχρι τέλους µόνος, εταλαιπωρείτο αφάνταστα, ήταν οµως χαρούµενος και ειρηνικός.

Ο Γέροντας πέρασε την τελευταία νύχτα µαρτυρική. Επεκαλείτο την Παναγία µέσα στους πόνους του: «Γλυκειά µου Παναγία», έλεγε. Έχασε τις αισθήσεις του για δύο ώρες, και όταν συνήλθε, µε σβησµένη φωνή είπε: «Μαρτύριο, πραγµατικό µαρτύριο», και έπειτα εκοιµήθη ειρηνικά. Ήταν η 12η Ιουλίου του έτους 1994, ηµέρα Τρίτη και ώρα 11η π.µ. και µε το παλαιό εορτολόγιο η 29η Ιουνίου, µνηµη των πρωτοκορυφαίων αποστόλων Πέτρου και Παύλου.
Ενταφιάσθηκε πίσω από τον ναό του οσίου Αρσενίου, χωρίς να µάθη και χωρίς να κληθή κανείς στην κηδεία του. Αυτό ήταν το θέληµα του Γέροντα. Να γίνη αφανώς η κηδεία του.
Μετά από τρεις ηµέρες, που έγινε γνωστή η κοίµησή του, το τι συνέβη είναι απερίγραπτο. Από όλα τα µέρη µια κοσµοσυρροή ξεχυνόταν για να προσκυνήσουν τον τάφο του. Έβλεπε κανείς αυθόρµητες εκδηλώσεις αγάπης και ευλαβείας. Άλλοι τον επεκαλούντο ως Άγιο. Άλλοι από ευλάβεια έπαιρναν χωµα από τον τάφο του. Όσοι είχαν κάποιο προσωπικό του αντικείµενο το θεωρούσαν µεγάλη ευλογία.

*Από το βιβλίο
ΓΕΡΩΝ ΠΑΪΣΙΟΣ Ο ΑΓΙΟΡΕΙΤΗΣ (1924-1994)
Ο Ασυρµατιστής του Στρατού και του Θεού
Του ΣΧ (ΤΘ) Καραίσκου Δημητρίου
 

10 Ιουλ 2013

Η ΥΠΟΜΟΝΗ...


Του Μοναχού Μωυσή, Αγιορείτη

Πολύ απουσιάζει στους βιαστικούς καιρούς μας η αρετή της υπομονής. Οι υπομονετικοί συνήθως κερδίζουν. Η ανυπομονησία είναι πηγή αρκετών σοβαρών προβλημάτων.

Η υπομονή στις δυσκολίες της ζωής δίνει πνευματική ωρίμανση. Η υπομονή φανερώνει ανδρεία, γενναία και σοφή ψυχή. Οι ανυπόμονοι φοβούνται, δειλιάζουν και χάνουν. Οι ασθενείς, οι τραυματίες, οι ανάπηροι, οι άνεργοι, οι φτωχοί, έχουν μεγάλη την ανάγκη της υπομονής. Δίχως αυτή εύκολα απελπίζονται. 


Συχνά λέμε να κάνουν οι άλλοι υπομονή. Δεν είναι πάντοτε τόσο εύκολο. Στο Άγιον Όρος εύχονται «καλές υπομονές!». Συνηθισμένη έκφραση η υπομονή, αλλά δυσκολοκατόρθωτη. Θέλει κόπο, μόχθο, γνώση, ταπείνωση, ανεκτικότητα, επιμέλεια και καλλιέργεια. Η ανυπομονησία συνήθως προέρχεται από τον εγωισμό.Δεν μπορεί κάποιος να αγαπά αληθινά και να μην υπομένει πάντοτε. Όποιος υπομένει ελπίζει κι έτσι ελευθερώνεται από πικρές περιπέτειες. Οι ελπιδοφόροι είναι αισιόδοξοι, καρτερικοί και θαρραλέοι.Θέτουμε ασφυκτικούς χρόνους στους συνανθρώπους μας, τους θέτουμε αυστηρούς όρους και στεναχωρούμεθα που δεν ανταποκρίνονται. Πόσο διαφορετική θα ήταν η ζωή μας αν ήμασταν πιο καρτερικοί.

Ακόμη και στην πνευματική ζωή μερικές φορές υπάρχει μία προπέτεια. Ο Δίκαιος Ιώβ είναι κλασικό παράδειγμα μεγάλης υπομονής. Τους ανυπόμονους δεν τους εμπιστεύεται ο Θεός. Οι άνθρωποι θέλουν γρήγορες και άμοχθες κατακτήσεις.

Τα αγαθά όμως αποκτιούνται με κόπο. Μέσα από τη σωματική ασθένεια μπορεί να έλθει η ψυχική υγεία. Είναι πολλές οι ευκαιρίες στη ζωή που από το πικρό μπορεί να προέλθει το καλό. Τα εμπόδια της ζωής θέλουν να μας αναστήσουν από την οκνηρία, την αμέλεια και τη χαύνωση. Οι ανυπόμονοι δεν έχουν χάρη πνευματική, αφού χαρακτηρίζονται από λύπη, θλίψη, στενοχώρια, κατάθλιψη, μελαγχολία και απογοήτευση.

Σε ένα λαβύρινθο αντιξοοτήτων, σκανδάλων, κοσμικοτήτων, ηδονών, πλεονεξιών και πλανών, ο άνθρωπος παρασύρεται. Όποιος έχει ταπείνωση και υπομονή αντιστέκεται και κερδίζει. Η υπομονή θα τον συνδράμει σε πολλά καλά.

Δεν θα λυγίσει στις συμφορές, δεν θα οδηγηθεί στο διαζύγιο, θα περιορίσει το στόμα του, δεν θα τυραννιέται από τα διάφορα αντίξοα γεγονότα της ζωής. Είναι μεγάλη υπόθεση να υπομένει κανείς τα πικρά συμβάντα της ζωής ατάραχα και αδιαμαρτύρητα. Οι πολλές προκλήσεις, περιέργειες, παραξενιές και δυσκολίες δεν αφήνουν κανέναν να υπομείνει. Η σφοδρή επιθυμία όσων έχουν οι άλλοι και λείπουν στους ίδιους τους κάνει να ανυπομονούν.

Στις διαπροσωπικές σχέσεις χρειάζεται οπωσδήποτε μεγάλη υπομονή. Θα πρέπει να παίρνουμε και τη θέση του άλλου, να ακούμε τον πόνο του, να βλέπουμε τη δυσκολία του, να του μιλάμε με επιείκεια και καλοσύνη.

Δεν μπορούμε να στεκόμαστε απέναντι του άλλου μόνο με παρατηρήσεις. Υπομονή θα πρέπει να κάνουμε και στον εαυτό μας, να τον γνωρίσουμε, να τον αποδεχθούμε, όποιος κι αν είναι. Η υπομονή δεν προέρχεται μόνο από την ελπίδα, αλλά και από την αγάπη. Αγάπη προς Θεό και άνθρωπο. Αγάπη θυσιαστική. Αυτός που υπομένει τον άλλο είναι ανεκτικός, πράος, καλοσυνάτος, αζηλόφθονος, χαμογελαστός και ειρηνικός.

Η υπομονή έχει πολλά καλά να προσφέρει στη δύσκολη σύγχρονη ζωή. Είμαστε υποχρεωμένοι να υπομένουμε την αταξία των καιρών, τα προβλήματα των άλλων, τις δυσκολίες του εαυτού μας. Μακάριοι οι υπομένοντες έως τέλους.

8 Ιουλ 2013

ΚΑΣΤΑΝΟΥΣΑ 2013

Περάσαμε ωραία, περάσαμε καλά!!....


Του χρόνου πάλι να μαστε μαζί όλοι ξανά!! 
                               
                                  






6 Ιουλ 2013

Να μη θεωρεί κανείς τον εαυτό του σπουδαίο...


Η απλότητα και το να μη θεωρεί κανείς τον εαυτό του σπουδαίο, αγιάζουν την καρδιά (και την καθιστούν α­πρόσβλητη) από τον πονηρό. Απεναντίας, όποιος βρίσκεται μαζί με τον αδελφό του έχοντας μέσα του πονηρία, δεν θ' α­παλλαγεί από την καρδιακή λύπη. Μάταια είναι όλα τα έρ­γα εκείνου που, με πονηρή διάθεση, άλλα λέει και άλλα έ­χει μέσα στην καρδιά του.

Μη συνδεθείς με κανένα τέτοιον άνθρωπο, για να μη μολυνθείς από το δηλητήριό του. Κάνε συντροφιά με τους άκακους, για να πάρεις κάτι από τη δόξα τους και την αγνό­τητά τους. Μην αντιμετωπίσεις με πονηρία κανέναν άνθρω­πο, για να μην αχρηστέψεις τους (πνευματικούς) κόπους σου. Με όλους τους ανθρώπους να κρατάς την καρδιά σου καθαρή, και θα δεις την ειρήνη του Θεού (να βασιλεύει) μέ­σα σου. Γιατί όπως ακριβώς, όταν ο σκορπιός χτυπήσει κά­ποιον, το δηλητήριό του διατρέχει ολόκληρο το σώμα και προσβάλλει την καρδιά του ανθρώπου, έτσι προσβάλλει την καρδιά και η κακία εναντίον του πλησίον. Γιατί το δηλητή­ριό της μολύνει την ψυχή, που κινδυνεύει έτσι (να χαθεί) α­πό την πονηρία. Όποιος λοιπόν λυπάται τους κόπους του και δεν θέλει να χαθούν, πετάει γρήγορα από πάνω του αυ­τόν το σκορπιό, δηλαδή την πονηρία και την κακία. (Αββάς Ησαΐας).


Γράφει: Αββάς Ησαΐας

2 Ιουλ 2013

Πάμε Καστανούσα !!

 Να είμαστε φέτος όλοι εκεί.
Στην δικιά μας κατασκήνωση!!
                               Καλή αντάμωση !!
          

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ο ΠΕΡΣΗΣ  Ένας πρώην μάγος κείρεται μοναχός και αναδεικνύεται ένθερμος ομολογητής και ένδοξος μάρτυς Χριστού ...