25 Δεκ 2015



ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ.

Ομάς Αγιος Φιλήμων. 

 Στη γέννησή του Χριστού, ας σπάσουμε την πέτρινη καρδιά μας κι ας λιώσουμε τον πάγο από την ψυχή μας κι ως ευλαβείς προσκυνητές μαζί με τους μάγους ας προσφέρουμε τα δώρα μας.

 Δώρα ακριβά από την καρδιά μας, που θά ’ναι το χρυσάφι της προσφοράς, της θυσίας και των ενάρετων πράξεων, η σμύρνα της ταπείνωσης, της υπομονής και της ανεξάντλητης αγάπης, το λιβάνι της προσευχής, της λατρείας και της μετάνοιας.
                                                   Χατζηαθανασίου Ευστράτιος  
                                              Θεολόγος

19 Δεκ 2015

Ὁδηγός γιά τή φάτνη

 Δέν εἶναι τυχαία σύμπτωση. Εἶναι συνδυασμός εὐλογημένος, προγραμματισμένος ἀπό τή θεία Πρόνοια καί πραγματοποιημένος ἀπό τήν Ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ. Αὐτή θέσπισε λίγες μέρες πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα, στίς 20 Δεκεμβρίου, νά τιμοῦμε τή μνήμη τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ Θεοφόρου. Τοποθέτησε τόν ἅγιο ἐκεῖ, στίς παραμονές τῆς μεγάλης γιορτῆς, ὡς ἕνα φῶς ὁδηγητικό, ἕνα πρότυπο καί ὑπόδειγμα, πού ἀποκαλύπτει στόν πιστό τό μυστικό γιά τήν ὑποδοχή τοῦ ἐνανθρωπήσαντος Κυρίου καί τόν χειραγωγεῖ στήν οὐσιαστική συνάντηση μαζί του.
 Τό μυστικό τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου εἶναι ἡ φλογερή ἀγάπη του γιά τόν Θεό. Πυρπολεῖται ὅλος ἀπό τήν ἀγάπη αὐτή πραγματώνοντας ἔτσι τή σημασία τοῦ ὀνόματός του: Ἰγνάτιος, ἀπό τή λατινική λέξη ignis, πού σημαίνει φωτιά. Φωτιά καί λάβα ξεχύνεται ἡ ἀγάπη τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου μέσα ἀπό τά διάφορα περιστατικά τῆς ζωῆς του καί μάλιστα τά τελευταῖα. Καθώς δέσμιος ὁδηγεῖται ἀπό τήν ἐπισκοπική του ἕδρα, τήν Ἀντιόχεια, στήν πρωτεύουσα Ρώμη, ὅπου πρόκειται νά μαρτυρήσει, σάν ἥλιος πνευματικός ὁλοκληρώνει τήν πορεία του ἀπό τήν ἀνατολή στή δύση. Καταυγάζει τό στερέωμα καί στηρίζει τούς χριστιανούς μέ τό λόγο του καί -περισσότερο- μέ τό ἡρωικό του φρόνημα.
 Ὑπέρμετρη, παράφορη ἡ ἀγάπη τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου τοῦ ἐμπνέει μία νοοτροπία ἀλλιώτικη, ὑπερκόσμια καί σχεδόν ἀκατανόητη γιά τά δεδομένα αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ἡ ἄνεση γίνεται γι᾿ αὐτόν φορτίο ἀνυπόφορο, ἐνῶ ἡ ταλαιπωρία καί ἡ κακοπάθεια ἀναπαύουν τήν ψυχή του, διότι αὐτά τόν καθιστοῦν κοινωνό τῶν παθημάτων τοῦ Κυρίου. Ἡ γλυκύτητα αὐτῆς τῆς ζωῆς ὠχριᾶ μπρός στήν ἕλξη τοῦ μαρτυρίου, πού θά τόν φέρει κοντά στόν ἀγαπώμενο Ἰησοῦ Χριστό, ὁ ὁποῖος ἔπαθε γιά τή δική μας σωτηρία. Ἱκετεύει τούς χριστιανούς τῆς Ρώμης νά μή μεσολαβήσουν καί τοῦ στερήσουν τή δυνατότητα νά μαρτυρήσει γιά τόν Κύριο. Συγκλονίζεσαι διαβάζοντας τήν τελευταία ἐπιθυμία του στήν ἐπιστολή του πρός τούς Ρωμαίους· «κάνετε λιτανεία στόν Χριστό νά μ᾿ ἀξιώσει νά προσφερθῶ ὡς θυσία σ᾿ αὐτόν...». «Εἶμαι σιτάρι τοῦ Θεοῦ καί θ᾿ ἀλεσθῶ στά δόντια τῶν θηρίων, γιά νά γίνω καθαρό ψωμί τοῦ Χριστοῦ.»!
 Τό μήνυμα τοῦ ἁγίου Ἰγνατίου, πειστικό καί ἀναλλοίωτο ἐδῶ καί δύο περίπου χιλιετίες (στό 113 μ.Χ. τοποθετεῖται τό μαρτύριό του), ἐκπέμπεται καί σέ μᾶς ὅλους τούς χριστιανούς τῶν ἡμερῶν μας: ἡ ζηλωτική ἀγάπη, ἡ ἀφοσιωμένη μαθητεία στόν Χριστό καί ἡ μυστηριακή ἐμπειρία μέσα στήν Ἐκκλησία του, εἶναι αὐτά πού ἑνώνουν τή γήινη καρδιά μας μέ τή θεϊκή καρδιά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μᾶς ἐμπνέουν τό φρόνημα τοῦ Χριστοῦ.
 Κι εἶναι τό φρόνημα τοῦ Χριστοῦ πνευματικό, ἀλλιώτικο ἀπό τοῦ κόσμου. Εἶναι φρόνημα θυσίας καί προσφορᾶς γιά τό καλό τοῦ ἄλλου. Ἡρωισμός μέσα στά κοινά καί τετριμμένα τῆς καθημερινότητας. Διότι ὁ πιστός τά ἀνάγει ὅλα στή σχέση του μέ τόν Θεό καί μέ βάση ἐκείνη ἐνεργεῖ. Ἔτσι ἡ ἀνθρώπινη καρδιά γίνεται φάτνη καί κατάλυμα ἀντάξιο τοῦ Θεοῦ.   

+ Στέργιος Ν. Σάκκος

17 Δεκ 2015

Στό δρόμο γιά τή Βηθλεέμ

 
 
Οἱ ἱστορικές μαρτυρίες μᾶς πληροφοροῦν ὅτι στόν χριστιανικό κόσμο τῆς Ἀνατολῆς μέχρι τόν 4ο αἰώνα ἑορτάζονταν μαζί Χριστούγεννα καί Θεοφάνια. Ὁ ἅγιος Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος ἦταν αὐτός πού εἰσηγήθηκε καί συνετέλεσε στό διαχωρισμό τῶν δύο μεγάλων ἑορτῶν.
 Μιλώντας μέ ἐνθουσιασμό ἀλλά καί ἁγιογραφική κατοχύρωση, μέ λυρισμό ἀλλά καί θεολογική σαφήνεια ὁ χρυσορρήμων ἅγιος προσπαθεῖ νά ὁδηγήσει τούς ἀκροατές του στό δρόμο γιά τή Βηθλεέμ, νά τούς χειραγωγήσει στά μονοπάτια τοῦ σχεδίου τῆς θείας Οἰκονομίας.
 Στίς παραμονές τῆς μεγάλης γιορτῆς, ἄς ἀφήσουμε κι ἐμεῖς τά χρυσά λόγια τοῦ ἁγίου Πατέρα νά ἀντηχήσουν στήν καρδιά μας. Προτρέπει τούς πιστούς νά ἀπέχουν ἀπό ἑορτασμούς μέ κοσμικό χαρακτήρα «διότι τίποτα δέν εἶναι περισσότερο ἐχθρικό πρός τό πνεῦμα τῆς πίστεώς μας». Ὁ ἴδιος νιώθει τήν ἀνάγκη νά ἐκφράσει τήν ἐσωτερική του χαρά: «Θέλω νά σκιρτήσω, ἐπιθυμῶ νά χορέψω ὄχι παίζοντας κιθάρα, ὄχι κρατώντας αὐλούς, ἀλλά ἔχοντας μαζί μου ἀντί γιά μουσικά ὄργανα τά σπάργανα τοῦ Χριστοῦ. Αὐτά εἶναι ἡ ἐλπίδα μου, αὐτά εἶναι ἡ ζωή καί ἡ σωτηρία μου». Μᾶς καλεῖ νά προσκυνήσουμε τό Βρέφος πού κρατᾶ μέσα στά σπάργανά του ὅλες τίς ἐλπίδες γιά τή σωτηρία μας καί νά βιώσουμε κι ἐμεῖς τό μεγάλο γεγονός μέ πνευματική εὐφροσύνη. «Ἄς γιορτάσουμε κι ἄς πανηγυρίσουμε. Σήμερα λύθηκαν τά δεσμά πολλῶν αἰώνων, ὁ διάβολος ντροπιάστηκε, οἱ δαίμονες δραπέτευσαν, ὁ θάνατος θανατώθηκε, ἄνοιξε ὁ παράδεισος, ἡ κατάρα ἐξαφανίστηκε, ἡ ἁμαρτία ἀποδυναμώθηκε. Ἡ πολιτεία τοῦ οὐρανοῦ φυτεύθηκε στή γῆ».
 Ὁ βαθύς μελετητής τοῦ ἀσύλληπτου μυστηρίου τῆς θείας ἐνανθρωπήσεως διερωτᾶται μέ θαυμασμό: «Τί εἴπω καί τί λαλήσω; Ἐκπλήττει γάρ μέ τό θαῦμα», καί βοηθᾶ κι ἐμᾶς νά σταθοῦμε μέ δέος καί συγκλονισμό μπροστά στά παράδοξα τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ. «Παιδί βλέπω τόν προαιώνιο Θεό. Σέ φάτνη ἀναπαύεται αὐτός πού ἔχει θρόνο τόν οὐρανό. Χέρια ἀνθρώπινα ἀγγίζουν τόν ἀπρόσιτο καί ἀόρατο. Μέ σπάργανα εἶναι σφιχτοδεμένος αὐτός πού σπάει τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας. Ἀναλαμβάνει ὁ Χριστός τό δικό μου σῶμα γιά νά μπορέσω ἐγώ νά ἀποδεχθῶ τό λόγο του καί παίρνοντας τή σάρκα μου μοῦ χαρίζει τό πνεῦμα του, ὥστε μέ τήν προσφορά αὐτή νά μοῦ προμηθεύσει τό θησαυρό τῆς ζωῆς. Παίρνει τή σάρκα μου γιά νά μέ ἁγιάσει, μοῦ δίνει τό πνεῦμα του γιά νά μέ ἀπελευθερώσει».
 Ὁ ἱερός πατέρας μέ διάφορες εἰκόνες κατευθύνει τή σκέψη μας στό ἀπύθμενο βάθος τῆς θεϊκῆς συγκαταβάσεως. «Πῶς ἔγινε τοῦτο τό ἐκπληκτικό καί ἀξιοθαύμαστο; Ἐξαιτίας τῆς δικῆς του ἄκρας ἀγαθότητας. Ὅπως ἕνας βασιλιάς, γιά νά μήν ἀναγνωριστεῖ ἀπό τόν ἐχθρό καί νά μπορέσει νά πετύχει τή νίκη, βγάζει τή βασιλική στολή καί σάν ἁπλός στρατιώτης ρίχνεται στή μάχη, ἔτσι καί ὁ Χριστός ἦρθε μέ ἀνθρώπινη μορφή γιά νά μήν τόν ἀναγνωρίσει ὁ ἐχθρός καί ἀποφύγει τή σύγκρουση μαζί του· ἀλλά καί γιά νά μή φοβίσει τούς ἀνθρώπους, διότι ἦρθε γιά νά τούς σώσει καί ὄχι γιά νά τούς καταπλήξει».
Μέσα στά σκοτάδια τῆς ἐποχῆς μας μία λάμψη ἀπό τό ἄστρο τῆς Βηθλεέμ φέρνει στίς ψυχές μας ὁ ζείδωρος λόγος τοῦ ἱεροῦ πατέρα. Ἄς γίνει ὁ μεγάλος ἅγιος συνοδοιπόρος μας στήν πορεία γιά τό σπήλαιο τῆς γεννήσεως, ἐκεῖ ὅπου ὁ Θεός δίνει λύση στό δράμα τοῦ ἀνθρώπου, γιά νά ζήσουμε λυτρωτικά τή «μητρόπολη τῶν ἑορτῶν», ὅπως χαρακτηρίζει τά Χριστούγεννα ὁ ἅγιος Χρυσόστομος.
Χ. Χατζῆ
Θεολόγος

14 Δεκ 2015

ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ

ΤΙ ΣΥΖΗΤΑΜΕ ΤΕΤΟΙΕΣ ΜΕΡΕΣ?
ΤΙ ΒΡΙΣΚΟΥΜΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ?
ΜΑ ΦΥΣΙΚΑ ΤΑ ΔΩΡΑ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ ΓΙΑ ΤΑ ΑΓΑΠΗΜΕΝΑ ΜΑΣ ΠΡΟΣΩΠΑ...


Χριστουγεννα,στολισμενα δεντρα,φωτακια,μπαλες,γλυκα,φαγητα κτλ κτλ...
Παμε στα μαγαζια και αγοραζουμε του κοσμου τα στολιδια για το σπιτι μας.
Ξοδευουμε τα ωραια μας τα λεφτα για να κανουμε το καλυτερο ...
στολισμα στο σπιτι,την αυλη.
Αλλα η μεγαλυτερη στεναχωρια μας ειναι τι δωρα θα αγορασουμε για τους αγαπημενους μας.
Χριστουγεννα χωρις δωρα δεν ειναι Χριστουγεννα.
Και ξαναπαμε στα μαγαζια και σπαταλαμε τον χρονο μας και τα χρηματα μας να βρουμε τα καταλληλα και καλυτερα δωρα που θα ταιριαζουν στον καθε αγαπημενο μας.

Θελουμε να εντυπωσιασουμε και φετος.
Να κανουμε τα καλυτερα δωρα.
Αγοραζουμε για τον παππου,την γιαγια,την μαμα,τον μπαμπα,τα παιδια,συγγενεις και φιλους.

Δεν εχουμε σκεφτει ομως καποιον αλλον που θελει ενα μικρο δωρακι απο μας.
Καθε χρονο περιμενει κατι απο εμας.
Περιμενει να κανουμε μια προετοιμασια για να τον υποδεχτουμε.
Μια μικρη θυσια,δεν ζηταει πολλα απο μας.

Περιμενουμε με λαχταρα να ερθουν τα Χριστουγεννα,μιλαμε για Χριστουγεννα,χανουμε χρονο για τα Χριστουγεννα,ξοδευουμε για τα Χριστουγεννα αλλα κανουμε στο τελος Χριστουγεννα χωρις τον Χριστο.

Ετσι ειναι τα Χριστουγενα?
Χριστουγεννα χωρις Χριστο?

ΑΣ ΜΗΝ ΚΑΝΟΥΜΕ ΚΑΙ ΦΕΤΟΣ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΧΩΡΙΣ ΧΡΙΣΤΟ.
ΑΣ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΤΟΝ ΥΠΟΔΕΧΤΟΥΜΕ ΜΕ ΟΛΗ ΤΗΝ ΔΥΝΑΜΗ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΑΣ.
ΝΑ ΔΕΙΞΟΥΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΑΔΙΑΦΟΡΟΥΜΕ ΓΙΑΥΤΟΝ.

12 Δεκ 2015

Οι Αγίοι Πέντε: Ευστράτιος, Αυξέντιος, Ευγένιος, Μαρδάριος και Ορέστης

12ΔΕΚ

Ευστράτιον και συνάθλους δις δύο,

Απαξ δύο κτείνουσι πυρ τε και ξίφος.
Οι Άγιοι Ευστράτιος, Αυξέντιος, Ευγένιος, Μαρδάριος και Ορέστης έζησαν κατά την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού και Μαξιμιανού (284-305 μ.Χ.) οι οποίοι μάχονταν τους Χριστιανούς. Ο Διοκλητιανός τότε είχε ορίσει διοικητή της επαρχίας Λιμιτανέων το δούκα Λυσία, και άρχοντα σ’ όλη την επαρχία της Ανατολής τον Αγρικόλα.
Οι πέντε αυτοί μάρτυρες σέβονταν και πίστευαν στον Χριστό εκ προγόνων, αλλά το έκρυβαν ότι ήταν Χριστιανοί, από φόβο αυτών των τυράννων και διωκτών των Χριστιανών. Από αυτούς, ο Άγιος Ευστράτιος καταγόνταν από την πόλη των Αραβράκων, και είχε το αξίομα του αξιωματούχου ως Σαρινιάριος της Δουκικής Τάξης. Είχε την επιθυμία να εκδηλώσει την πίστη του στο Χριστό, αλλά φοβόταν το αποτέλεσμα αυτής της κατάληξης. Γι΄αυτό έδωσε τη ζώνη του σε κάποιον υπηρέτη του και τον πρόσταξε να πάει στην εκκλησία των Αραβράκων και να την αποθεσει εκεί. Ο Άγιος προέβη σ’ αυτήν την ενέργεια με την εξής σκέψη: αν τη ζώνη την έπαιρνε ο ιερέας Αυξέντιος κατά την είσοδο του στο ναό, αυτό θα αποτελούσε θεία ένδειξη- έτσι θα μπορούσε να προχωρήσει, να φανερώσει την πίστη και να υποστεί το μαρτυρικό θάνατο που ποθούσε. Αν όμως τη ζώνη την έπαιρνε κάποιος άλλος, θα κρατούσε ακόμη κρυφή την πίστη του και δε θα την εκδήλωνε.
Ο υπηρέτης εκτέλεσε την εντολή του Αγίου και επιστρέφοντας τον πληροφόρησε ότι τη ζώνη την πήρε ο πρεσβύτερος Αυξέντιος. Έτσι ο Αγιος σχημάτισε τη γνώμη ότι η μαρτυρία του προς χάρη του Χριστού θα έχει καλή έκβαση γι’ αυτόν. Αμέσως τότε παρουσιάστηκε στο Λυσία και του δήλωσε με παρρησία ότι πιστεύει στο Χριστό. Μάλιστα ο άγιος παρουσιάστηκε στο Λυσία μαζί με άλλους προαθλήαντες αγίους και όντας πρώτος στην τάξη τους, ανακήρυξε τον εαυτό του πρώτο χριστιανό και άσκησε δριμύτατο έλεγχο σ’ αυτόν.
Ο Λυσίας, μετά από το γεγονός αυτό, έγινε έξω φρενών και τον καθαίρεσε αμέσως από το αξίωμα του. Στη συνέχεια πρόσταξε τους δήμιους και τον υπέβαλαν σε φριχτά βασανιστήρια. Πρώτα πρώτα τον γύμνωσαν και αφού του τέντωσαν το σώμα καταγής με ειδικό μηχάνημα, τον έδειραν ανελέητα με μαστίγια. Έπειτα τον έδεσαν με σχοινιά και τον σήκωσαν ψηλά. Άναψαν δε κάτω από το σώμα του μεγάλη φωτιά και το κατέκαψαν. Κατόπιν ανάμειξαν αλάτι και ξύδι και έχυσαν το μείγμα πάνω στα καμένα μέλη του. Μετά από αυτά του κατέστρεψαν με όστρακα τις πλευρές. Ο άγιος Μάρτυς όμως, ύστερα από θαυματουργική επέμβαση του Θεού κατέστη απόλυτα υγιής. Το γεγονός αυτό είχε ως αποτέλεσμα να προσχωρήσει στην πίστη του Χριστού ο Άγιος Ευγένιος.
Τότε οι δήμιοι φόρεσαν στα πόδια του Αγίου Ευστρατίου σιδερένια υποδήματα με καρφιά στο εσωτερικό τους και τον οδήγησαν από τη Σεβάστεια στη Νικόπολη της Αρμενίας μαζί με τον Ευγένιο. Καθ’ οδόν προς τη Νικόπολη, τον είδε οδηγούμενο κατ’ αυτόν τον τρόπο ο Άγιος Μαρδάριος και τον μακάριζε για την καρτερία και υπομονή του. Στη συνέχεια συμβουλεύτηκε τη σύζυγο του, η οποία και τον προέτρεψε να γίνει και αυτός αθλητής του Χριστού. Τότε ο Μαρδάριος τρέχοντας έφτασε τον οδοιπορούντα Άγιο Ευστράτιο και δέθηκε μαζί του με τα δεσμά, δηλώνοντας στους στρατιώτες ότι και αυτός είναι χριστιανός.
Μόλις ο Λυσίας κάθισε στο κριτήριο του, πρόσταξε τους στρατιώτες και οδήγησαν ενώπιον του τον άγιο Αυξέντιο. Εκεί στην προσπάθεια του τυράννου να τον πείσει να επιστρέψει στην ειδωλολατρία, αρνήθηκε κατηγορηματικά, δηλώνοντας ότι παραμένει ακλόνητος στην πίστη του. Ο Λυσίας τότε έγινε έξω φρενών και με προσταγή του οι δήμιοι αποκεφάλισαν τον Άγιο.
Ακολούθως οδηγήθηκε σε δίκη ό Άγιος Μαρδάριος. Αλλά και εκείνος παρά τις προσπάθειες του τυράννου να τον μεταπείσει, έμεινε προσηλωμένος στο Χριστό. Ο Λυσίας αγανάκτησε από το γεγονός αυτό και υπέβαλε τον Άγιο σε βασανιστήρια. Πρώτα λοιπόν του τρύπησαν με σιδερένια περόνια τους αστραγάλους και αφού πέρασαν από τις τρύπες σκοινιά τον κρέμασαν κατακέφαλα. Στη συνέχεια του κατέκαψαν με πυρακτωμένα σουβλιά τα νεφρά και τη ράχη. Έτσι ο Άγιος μάρτυς Μαρδάριος ετελειώθη και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο.
Έπειτα οδηγήθηκε στο κριτήριο ο Άγιος Ευγένιος. Αλλά και εκείνος έμεινε ακλόνητος στην πίστη του στο Χριστό. Γι’ αυτό το λόγο οι δήμιοι του απέκοψαν τη γλώσσα από τη ρίζα και του συνέτριψαν με ρόπαλα τα σκέλη. Μέσα σ’ αυτά τα δεινά ο άγιος μάρτυς Ευγένιος παρέδωσε την ψυχή του στα χέρια του Κυρίου.
Μετά από αυτά ο Λυσίας πήγε στο πεδίο ασκήσεων, για να γυμνάσει τους στρατιώτες. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν και ένας στρατιώτης που ονομαζόταν Ορέστης. Ο στρατιώτης αυτός ήταν χριστιανός, αλλά ως τότε έκρυβε την πίστη του. Σε κάποια στιγμή που έριχνε το ακόντιο, φάνηκε ο σταυρός που φορούσε. Έτσι μετά από αυτό το περιστατικό αναγκάστηκε να ομολογήσει την πίστη του. Ο Λυσίας έμεινε εμβρόντητος από την αποκάλυψη αυτή και με προσταγή του οι άλλοι στρατιώτες έδεσαν τον Ορέστη με σιδερένια δεσμά μαζί με τον άγιο Ευστράτιο. Όμως δεν τους κράτησε στη Νικόπολη για να τους δικάσει ο ίδιος αλλά τους έστειλε στη Σεβάστεια να δικαστούν από τον Αγρικόλα. Ο Λυσίας φοβόταν, μήπως θαυματουργώντας και πάλι ο Άγιος, προσελκύσει πολλούς στην πίστη του Χριστού.
Μπροστά στον Αγρικόλα ο Άγιος Ευστράτιος, που ήταν πολύ μορφωμένος και είχε άριστη θεολογική και φιλοσοφική κατάρτιση, ανέλυσε με πληρότητα όλη την κατά Χριστόν οικονομία για τη σωτηρία των ανθρώπων. Προκάλεσε δε ο Άγιος με το λόγο του, μεγάλη έκπληξη αλλά και απερίγραπτη οργή στον τύραννο. Μετά από αυτά ο Άγιος φυλακίστηκε. Εκεί τον επισκέφτηκε τη νύχτα ο επίσκοπος της Σεβάστειας Άγιος Βλάσιος και του μετέδωσε τα Άχραντα Μυστήρια. Τότε ο Άγιος Ευστράτιος του παρέδωσε το κείμενο της διαθήκης του και τον παρακάλεσε για την πιστή εκτέλεση της.
Υστερα από λίγο χρονικό διάστημα ο τύραννος πρόσταξε τους δήμιους και ξάπλωσαν πρώτα τον Άγιο Ορέστη πάνω σ’ ένα πυρακτωμένο σιδεροκρέβατο. Εκεί ο Άγιος ετελειώθη και παρέδωσε το πνεύμα του στον Κύριο. Στη συνέχεια οι δήμιοι άναψαν μια κάμινο και έριξαν μέσα σ’ αυτήν τον Άγιο Ευστράτιο, Εκεί ο Άγιος ετελειώθη και έλαβε από τον Κύριο τον αμάραντο στέφανο του μαρτυρίου.

Τη μνήμη των Αγίων Πέντε Μαρτύρων, Ευστρατίου, Αυξεντίου, Ευγενίου, Μαρδαρίου και Ορέστη την εορτάζουμε στις 13 Δεκεμβρίου.
Πηγή: Συναξαριστής Δεκεμβρίου του Αγίου Νικοδήμου Αγιορείτου 

10 Δεκ 2015

ΠΟΥ ΠΑΣ ΑΔΕΡΦΕ?

''ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΕΡΧΟΝΤΑΙ,
ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΠΑΜΕ ΔΙΑΚΟΠΕΣ.
ΑΣ ΠΑΜΕ ΚΑΠΟΥ ΟΙ ΔΥΟ ΜΑΣ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΜΕ ΜΕΤΑ ΤΙΣ ΓΙΟΡΤΕΣ,
ΚΑΙ ΛΕΩ ΝΑ ΠΑΜΕ ΣΤΟ ΕΞΩΤΕΡΙΚΟ,ΣΕ ΚΑΠΟΙΑ ΑΛΛΗ ΧΩΡΑ.
ΚΑΛΗ Η ΙΔΕΑ ΜΟΥ?''


Ποσες φορες ακουσαμε για άλλους οτι φευγουν διακοπες στην περιοδο των Χριστουγεννων?
Χριστουγεννα ειναι να φυγουμε διακοπες η' να μεινουμε με τις οικογενειες μας?
Λεμε ειμαστε Ορθοδοξοι Χριστιανοι αλλα μονο ορθοδοξα δεν σκεφτομαστε.

Δεν θα επρεπε να τιμησουμε τις αγιες μερες που διαβαινουμε με κατι το διαφορετικο απο την καθημερινη μας ζωη?
Καθε μερα κανουμε τα ιδια και τα ιδια.
Τρωμε του σκασμου,δεν υπολογιζουμε ουτε τον Θεο,παμε πιο μεσα στον λακκο της αμαρτιας και λογαριασμο δεν δινουμε σε κανεναν.
Δεν θα ηταν καλυτερα να προσεχαμε τι τρωγαμε σε ολη την περιοδο της νηστειας των Χριστουγεννων?
Και εκτος των φαγητων να προσεχαμε και τι λεμε και τι κανουμε και τι ακουμε και που παμε?
Ολα να νηστευαν.
Να πηγαιναμε και για εξομολογηση καποια μερα,και να καθαριζαμε την ψυχη μας.
Δεν χρειαζονται ασκοπα ταξιδια σε τετοια εορταστικη περιοδο.
Τωρα πρεπει να ειμαστε ολοι μαζι οι οικογενειες.
Χρειαζομαστε πολυ να ειμαστε ολοι μαζι μαζεμενοι στο σπιτι.
Εχουμε πολλα να πουμε.

Η Ελλαδα μας εχει ολα οσα χρειαζομαστε για την πνευματικη μας τροφη.
Μηπως δεν εχουμε Ναους?
Μηπως δεν εχουμε μοναστηρια?
Μηπως δεν εχουμε εξομολογους?
Τι μας λειπει?
Μας λειπει φυσικα η θεληση για την πνευματικη μας ζωη.
Σκεφτομαστε να περναμε καλα και δεν μας νοιαζει τιποτε αλλο.


ΑΥΡΙΟ ΙΣΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΔΩ.
ΟΤΙ ΚΑΝΑΜΕ,ΚΑΝΑΜΕ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΑΣ.
ΑΝ ΠΑΜΕ ΜΕ ΑΔΕΙΑ ΧΕΡΙΑ ΠΑΝΩ,ΔΕΝ ΘΑ ΦΤΑΙΕΙ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ.
ΧΡΟΝΟ ΕΙΧΑΜΕ,ΜΑΣ ΕΔΩΣΕ,ΑΛΛΑ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΤΟΝ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΤΗΚΑΜΕ ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ.
ΟΛΟ ΛΕΓΑΜΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΕΙΡΑΖΕΙ,ΘΑ ΑΡΧΙΣΟΥΜΕ ΑΥΡΙΟ.
ΚΑΙ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΗΡΘΕ ΟΤΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ.
ΔΕΝ ΜΑΣ ΡΩΤΗΣΕ.




Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΜΑΣ ΦΩΤΙΖΕΙ.

5 Δεκ 2015

Μυστικά τά τοῦ Θεοῦ
 Εἶναι γεγονός παραδεκτό καί ὁμολογούμενο ἀπό κάθε νουνεχῆ ὅτι δέν μπορεῖ ὁ ἄνθρωπος νά ἐξερευνήσει ἀπόλυτα –πολύ περισσότερο- νά κατανοήσει τά ἔργα τοῦ Θεοῦ. Κι ἄν αὐτό ἰσχύει γιά τήν φυσική δημιουργία, πολύ περισσότερο ἐφαρμόζεται στήν πνευματική. Πῶς νά συλλάβει τό περιορισμένο ἀνθρώπινο μυαλό τήν οὐσία τοῦ ἄπειρου Θεοῦ, τήν τριαδική ὑπόστασή του; Πῶς νά κατανοήσει ὅτι αὐτός ὁ Θεός ἔδωσε τόν μονογενῆ Υἱό του, νά γεννηθεῖ ὡς ἄνθρωπος ταπεινός πάνω στήν γῆ, νά πάθει καί νά σταυρωθεῖ σάν κακοῦργος γιά νά λυτρώσει ἀπό τήν κακία τούς ἁμαρτωλούς ἀνθρώπους, νά τούς καταστήσει κατά χάριν παιδιά τοῦ Θεοῦ, νά τούς ἐπαναφέρει στήν δόξα τοῦ παραδείσου;
   ἴδιος ὁ Θεός κρατᾶ τό σχέδιό του μυστικό, «μυστήριον ἀποκεκρυμμένον ἀπό τῶν αἰώνων» (Κλ 1,26· πρβλ. Ἐφ 3,9), ἀπλησίαστο ὄχι μόνο γιά τούς ἀνθρώπους ἀλλά καί γιά τούς ἀγγέλους. Μυστικά καί ἀθόρυβα ἐργάζεται ὁ Θεός. Ἡ παράδοξη καί ἰδιότυπη αὐτή τακτική ἐφαρμόζεται καί στό γεγονός τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, πού σημειώνεται στήν ἀνθρώπινη ἱστορία ὡς Γέννηση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἀπλά ἀλλά καί τόσο χαρακτηριστικά ὁ ἐκκλησιαστικός ὕμνος διαγγέλλει· «λαθών ἐτέχθης ὑπό τό σπήλαιον», κρυφά γεννήθηκες, Χριστέ, μέσα στό σπήλαιο. Κι ὅμως -συνεχίζει νά ἀπευθύνεται στόν Ἰησοῦ Χριστό- ὁ οὐρανός σέ κήρυξε παντοῦ προβάλλοντας σάν στόμα κραυγαλέο τό φωτεινό ἀστέρι. Ἐκεῖνο ἔφερε κοντά σου τούς μάγους πού μέ πίστη σέ προσκύνησαν. Δόξα σοι!
 Ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, ὡς ἄχρονος Θεός γεννᾶται ἀπό τόν Πατέρα ἀϊδίως, πρίν ὑπάρξει ὁ χρόνος καί ὁ κόσμος καί θά γεννᾶται ἀκατάπαυστα· «ἅμα Πατήρ, ἅμα Υἱός», θεολογοῦν οἱ ἅγιοι πατέρες. Ἀπροσπέλαστη στήν σκέψη μας ἡ ἀΐδια γέννηση τοῦ Υἱοῦ, παραπέμπει στό μυστήριο τῆς ἁγίας Τριάδος. Μέ τήν ἐνανθρώπηση ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ γεννήθηκε ὡς ἄνθρωπος «ἄνευ σπορᾶς», ἐκ τῆς Παρθένου. Αὐτή ἡ δεύτερη γέννηση εἶναι ἕνα ἱστορικό γεγονός, τοῦ ὁποίου πεῖρα μπορεῖ νά λάβει καθένας. Κι ὅμως, δέν τό ἀντιλήφθηκαν οἱ τόσοι κάτοικοι τῆς Βηθλεέμ οὔτε κἄν οἱ ἔνοικοι τοῦ πανδοχείου, στοῦ ὁποίου τόν σταῦλο ἡ Παρθένος γέννησε τόν μονογενῆ υἱό της. Μόνο κάποιοι ἁπλοϊκοί ποιμένες δέχθηκαν τό μήνυμα τοῦ ἀγγέλου καί ἦρθαν νά προσκυνήσουν στήν φάτνη τόν θεῖο βασιλιά ἐκπροσωπώντας τόν ἀδιάφθορο λαό τοῦ Ἰσραήλ, πού μέ ὁδηγό τίς προφητεῖες τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης περίμενε τόν Μεσσία. Ὁ ἴδιος ἄγγελος μέ τήν μορφή φωτεινοῦ ἄστρου μήνυσε τό μεγάλο γεγονός καί στούς σοφούς μάγους καί τούς ὁδήγησε ἀπό τήν ἀνατολή ὥς τήν «οἰκίαν» ὅπου στό μεταξύ εἶχε μεταφερθεῖ ἡ ἁγία οἰκογένεια. Εἶναι οἱ ἐκπρόσωποι τῶν εἰδωλολατρικῶν ἐθνῶν, πού διατηροῦσαν ζωηρή τήν προσδοκία γιά τήν γέννηση τοῦ Λυτρωτῆ.
 Μυστικά ἐργάζεται ὁ Θεός, ὅμως δέν μένουν ἄγνωστα τά μυστικά του σ᾽ ἐκείνους πού πραγματικά ἐπιθυμοῦν νά τά γνωρίσουν καί εἰλικρινά ἐνδιαφέρονται νά οἰκειοποιηθοῦν τήν θεϊκή προσφορά, τήν σωτηρία. Ὁ ἄχρονος Υἱός πού γεννᾶται ἀϊδίως ἐκ τοῦ Πατρός, πού γεννήθηκε ἐν χρόνῳ ἀπό τήν Παρθένο Μητέρα του, ἐξακολουθεῖ νά γεννιέται ἀέναα στίς καρδιές πού ἐπιζητοῦν τήν κοινωνία μαζί του. Κι ὅπως «λαθών ἐτέχθη» στό ταπεινό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, ἔτσι κρυφά, μυστικά, προσεγγίζει κάθε καλοπροαίρετη ψυχή πού τόν ἀποζητᾶ καί σ᾽ αὐτήν ἀποκαλύπτει τά μυστικά του.
 Τί νά ζητᾶ ἄραγε ὁ Θεός, ποιές προϋποθέσεις ἀπαιτεῖ γιά νά φανερώσει στόν ἄνθρωπο τά μυστικά του;Ὅπως γιά νά μελετήσουμε τήν φυσική δημιουργία ἀπαιτεῖται νά λειτουργοῦν σωστά οἱ αἰσθήσεις μας καί νά διαθέτουμε τήν ἀνάλογη γνώση καί τά κατάλληλα ὄργανα, ἔτσι γιά νά προσεγγίσουμε τόν Θεό, νά οἰκειωθοῦμε τό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας χρειαζόμαστε πίστη καί ἁγνότητα, πού ἐπιτυγχάνονται μέ μετάνοια καί ταπείνωση. Ψηλά εἶναι ὁ Θεός, μά γιά νά φθάσεις νά τόν δεῖς, γιά νά ἀξιωθεῖς νά μπεῖς στά μυστικά του, πρέπει νά σκύψεις, νά ἀγαπήσεις τήν σιωπή καί τήν ἀφάνεια, ν᾽ ἀπαρνηθεῖς τό θέλημά σου καί νά ἐγκολπωθεῖς τοῦ Θεοῦ τό θέλημα. Δοξολογεῖ τόν οὐράνιο Πατέρα ὁ Ἰησοῦς Χριστός διότι τό σχέδιό του πού τό ἀπέκρυψε ἀπό «σοφῶν καί συνετῶν», τό ἀποκάλυψε στούς ταπεινούς μαθητές του, πού μέ ἀφοσίωση τόν ὑπήκουσαν (βλ. Μθ 11,24-25).
Ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ εἶναι τό πρῶτο βῆμα γιά νά μπεῖς στά μυστικά τοῦ Θεοῦ. Μερικοί πρακτικοί τρόποι ἐφαρμογῆς τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ εἶναι ἡ μελέτη τῆς ἁγίας Γραφῆς -αὐτή περιέχει τό θέλημα τοῦ Θεοῦ-, ἡ προσευχή, ἡ μετάνοια, ἡ ταπείνωση, γενικά ἡ πνευματική ζωή καί μάλιστα ἡ συνειδητή μετοχή στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας.
 Εἶναι γεγονός ὅτι μᾶς ἐντυπωσιάζει ὁ θόρυβος, ἡ διαφήμιση, ἡ προβολή. Ἔτσι ἦταν πάντα οἱ ἄνθρωποι. Ὡστόσο, τό ἔργο τοῦ Θεοῦ, πού συμπίπτει μέ τήν βαθύτερη ἐπιθυμία ὅλων μας, τήν αἰώνια εὐτυχία ἤ -πιό θεολογικά- τήν σωτηρία μας, ἐπιτελεῖται μυστικά, στόν ἔσω ἄνθρωπο, στό ταμεῖον τῆς ψυχῆς. Κανείς ἀπό τούς γύρω δέν ὑποψιάζεται τί ἐπιτελεῖται στήν ψυχή πού εἰλικρινά παραδίδεται στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως κανείς ἐκεῖνο τό βράδυ στήν Βηθλεέμ δέν ὑποψιαζόταν τί συνέβαινε στόν ταπεινό σταῦλο, πού εἶχε ἤδη μεταποιηθεῖ σέ οὐρανό, ἀφοῦ ἐκεῖ μέσα στό παχνί τῶν ζώων φιλοξενοῦσε τόν ἴδιο τόν Θεό.
Στέργιος Ν. Σάκκος

2 Δεκ 2015

Αγάπη
  
Επιδιώκετε την αγάπη. Ζητάτε καθημερινά από το Θεό την αγάπη. Μαζί με την αγάπη έρχεται και όλο το πλήθος των αγαθών και των αρετών. Αγαπάτε, για ν’ αγαπιέστε κι εσείς από τους άλλους. Δώστε στο Θεό όλη σας την καρδιά, ώστε να μένετε στην αγάπη. «Όποιος ζει μέσα στην αγάπη, ζει μέσα στο Θεό, κι ο Θεός μέσα σ’ αυτόν» (Α’ Ιω. 4, 16).
Οφείλετε να έχετε πολλή προσοχή στις μεταξύ σας σχέσεις και να σέβεστε ο ένας τον άλλον ως πρόσωπα ιερά, ως εικόνες του Θεού. Να μην αποβλέπετε ποτέ στο σώμα ή στην ομορφιά του, αλλά στην ψυχή. Προσέχετε το αίσθημα της αγάπης, γιατί, όταν η καρδιά δεν θερμαίνεται από την καθαρή προσευχή, η αγάπη κινδυνεύει να γίνει σαρκική και αφύσικη, κινδυνεύει να σκοτίσει το νου και να κατακάψει την καρδιά.
Πρέπει να εξετάζουμε καθημερινά, μήπως η αγάπη μας δεν απορρέει από το σύνδεσμο της κοινής μας αγάπης προς το Χριστό, μήπως δεν πηγάζει από το πλήρωμα της αγάπης μας προς τον Κύριο. Αυτός που αγρυπνεί να διατηρήσει αγνή την αγάπη, θα φυλαχθεί από τις παγίδες του πονηρού, που προσπαθεί σιγά- σιγά να μετατρέψει την χριστιανική αγάπη σε αγάπη κοινή και συναισθηματική.
 
Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως

1 Δεκ 2015

ΠΟΥ ΜΑΣ ΟΔΗΓΟΥΝ Η ΝΗΣΤΕΙΑ ΚΙ Η ΜΕΤΑΝΟΙΑ; 


Πού μας οδηγούν ή νηστεία κι ή μετάνοια; Ποιός είναι ο σκοπός τους; Για ποιό λόγο μπαίνουμε σ’ αυτή τη δοκιμασία;

Και η νηστεία και η μετάνοια μας οδηγούν στην κάθαρση της ψυχής από την αμαρτία, στην ψυχική ειρήνη, στην ένωσή μας με το Θεό. Μας εμπνέουν την αίσθηση της αφοσίωσης και της υιοθεσίας, μας δίνουν παρρησία στο Θεό. Υπάρχουν πραγματικά πολλοί και σπουδαίοι λόγοι για να νηστεύουμε και να εξομολογιόμαστε με καρδιακή συντριβή. Θα έχουμε πολύ μεγάλη ανταπόδοση γι’ αυτό το συνειδητό αγώνα μας. Έχουμε πολλοί από μας την αίσθηση της υιικής αγάπης για το Θεό; Τολμούμε με παρρησία και χωρίς έλεγχο ν’ απευθυνθούμε στο δημιουργό μας στον ουρανό και να Τον αποκαλέσουμε «Πατέρα μας»; Μήπως, αντίθετα, δεν μπορεί να βγει τέτοια υιική φωνή από την καρδιά μας, επειδή αυτή έχει νεκρωθεί από τις εγκόσμιες ματαιότητες, από την προσκόλληση στ’ αγαθά και τις απολαύσεις του κόσμου; Μήπως κρατούμε τον ουράνιο Πατέρα μας μακριά από την καρδιά μας; Μήπως είναι ένας τιμωρός, ένας εκδικητικός Θεός αυτός που έχουμε φτιάξει μέσα μας, επειδή απομακρυνθήκαμε από κοντά Του «εις χώραν μακράν»;
Μάλιστα! Με τις αμαρτίες μας είμαστε όλοι άξιοι της δίκαιης οργής Του, της τιμωρίας Του. Πρέπει να θαυμάζουμε τη μεγάλη μακροθυμία και την υπομονή που μας δείχνει και δε μας αντιμετωπίζει σαν την άκαρπη συκιά. Ας βιαστούμε, ας κάνουμε γρήγορα για να Τον εξευμενίσουμε με τη μετάνοιά μας, με τα δάκρυά μας. Ας σκάψουμε βαθιά μέσα μας, να εξετάσουμε την καρδιά μας με αυστηρότητα. Κι όταν διαπιστώσουμε πως υπάρχει πλήθος αμαρτιών που την απομακρύνει από τη θεία χάρη, τότε θα ομολογήσουμε πως πνευματικά είμαστε νεκροί.  

(Αγίου Ιωάννου Κρονστάνδης, «Η εν Χριστώ ζωή μου», τ. Α΄)

 

Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ Ο ΠΕΡΣΗΣ  Ένας πρώην μάγος κείρεται μοναχός και αναδεικνύεται ένθερμος ομολογητής και ένδοξος μάρτυς Χριστού ...